1“Na afei, Hiob, tie me nsɛm;
yɛ aso ma biribiara a mɛka.
2Merebebue mʼano;
me nsɛm aba me tɛkrɛma so.
3Me nsɛm fi koma a ɛteɛ mu;
na mʼano de ahonim pa ka nea minim.
4Onyankopɔn Honhom na abɔ me;
Otumfo no home ma me nkwa.
5Sɛ wubetumi a, ma me mmuae;
siesie wo ho, na ka si mʼanim.
6Wo ne me nyinaa yɛ pɛ wɔ Onyankopɔn anim;
me nso wɔbɔɔ me fii dɔte mu.
7Ɛnsɛ sɛ wusuro me,
na ɛnsɛ sɛ me nsa yɛ den wɔ wo so.
8“Nanso woaka ama mate,
mete saa nsɛm no, na wokae se,
9‘Meyɛ kronkron na minni bɔne;
me ho tew na afɔdi biara nni me ho.
10Nanso Onyankopɔn anya me ho mfomso
wafa me sɛ ne tamfo.
11Ɔde me nan hyɛ mpokyerɛ mu;
na nʼani wɔ mʼakwan nyinaa so.’
12“Nanso meka mekyerɛ wo se, eyi mu de woayɛ mfomso,
efisɛ Onyankopɔn so sen ɔdesani.
13Na adɛn nti na wunwiinwii hyɛ no
sɛ ommua onipa nsɛm biara ana?
14Nanso Onyankopɔn kasa wɔ akwan ahorow so,
na ebia nnipa nte.
15Ɔkasa wɔ daeso ne anadwo anisoadehu mu,
bere a nna afa nnipa
na wɔada hatee wɔ wɔn mpa so no,
16otumi kasa gu wɔn asom
na ɔde kɔkɔbɔ yi wɔn hu,
17sɛ ɔbɛdan onipa afi nneyɛe bɔne ho
na watwe no afi ahantan ho,
18sɛ ɔmma ne kra nkɔ amoa mu
na ɔnhwere ne nkwa wɔ afoa ano.
19Anaasɛ wotumi de mpa so yaw twe onipa aso
nnompe mu yaw a ennyae da,
20kosi sɛ ne kɔn nnɔ aduan
na ne kra nso po aduan a ɛyɛ akɔnnɔ pa ara;
21ɔfɔn yɛ basaa,
na ne nnompe a anka ɛho akata no, ho da hɔ.
22Ne kra bɛn ɔda,
na ne nkwa bɛn owu abɔfo.
23“Nanso sɛ ɔbɔfo bi wɔ nʼafa
sɛ odimafo a, ɛyɛ apem mu baako,
na ɔbɛkyerɛ no nea eye ma no,
24obehu no mmɔbɔ na waka se,
‘Munnyaa no na wankɔ ɔda mu;
na manya mpatade ama no,’
25afei ne were yɛ foforo sɛ abofra;
na esi ne dedaw mu yɛ sɛ mmerantebere mu de.
26Ɔbɔ Onyankopɔn mpae na onya adom fi ne hɔ,
ohu Onyankopɔn anim na ɔde ahosɛpɛw teɛ mu;
na Onyankopɔn gye no bio sɛ ɔtreneeni.
27Afei ɔba nnipa mu bɛka se,
‘Meyɛɛ bɔne na mekyeaa nea ɛteɛ,
nanso mannya nea ɛfata me.
28Ogyee me kra na wamma no ankɔ ɔda mu,
enti mɛtena ase na madi hann no mu dɛ.’
29“Onyankopɔn yɛ eyinom nyinaa ma onipa,
mprenu ne ne mprɛnsa so,
30sɛnea ne kra renkɔ ɔda mu,
na nkwa hann no ahyerɛn ne so.
31“Yɛ aso, Hiob, na tie me;
yɛ dinn na menkasa.
32Na sɛ wowɔ biribi ka a, bua me;
kasa, na mepɛ sɛ wobu wo bem.
33Sɛ ɛnte saa nso a, ɛno de tie me.
Yɛ dinn na mɛkyerɛ wo nyansa.”
Elihu wijst Job terecht
1‘Luister alstublieft naar wat ik te zeggen heb, Job.
2Laat mij uitspreken, nu ik eenmaal het woord heb genomen.
3Ik zal in alle oprechtheid de waarheid spreken.
4De Geest van God heeft mij namelijk gemaakt en de adem van de Almachtige geeft mij leven.
5Aarzel niet mij een antwoord te geven als u dat kunt.
6Voor God ben ik volkomen gelijk aan u. Ik ben ook uit de aarde gevormd, net als u.
7U hoeft niet bang voor mij te zijn. Ik ben er niet de man naar u in het nauw te drijven.
8Ik heb u steeds weer horen zeggen:
9“Ik ben rein, ik heb niet gezondigd, ik ben onschuldig.
10En toch heeft God aanmerkingen op mij en beschouwt mij als zijn vijand.
11Hij legt ketens om mijn enkels en kijkt scherp naar elke beweging die ik maak.”
12Juist hierin hebt u ongelijk, dat u op deze wijze over God spreekt. Want God is veel groter dan de mens.
13Waarom klaagt u bij God dat Hij niet antwoordt?
14God spreekt wel degelijk—nu op de ene, dan op de andere wijze—hoewel de mens dat misschien niet opmerkt.
15Bijvoorbeeld in dromen en in nachtelijke visioenen als een diepe slaap komt over mensen die op bed liggen.
16Op zulke ogenblikken opent Hij hun oren en waarschuwt Hij hen
17-18 zodat zij van gedachten veranderen en ervoor zorgen niet trots te worden. Zij worden gewaarschuwd voor de straf op de zonde en leren goed op te letten dat zij niet op een of andere manier omkomen.
19God kan een mens echter ook terechtwijzen door een ziekte, zodat hij met voortdurende pijn in zijn botten in bed moet blijven
20en hij zijn eetlust verliest en zelfs voor het heerlijkste gerecht zijn neus optrekt.
21-22 Hij wordt broodmager en komt steeds dichter bij de afgrond en de machten van de dood.
23-24 Maar als een boodschapper uit de hemel aanwezig is die als voorspraak dient, een uit duizend die het als een vriend voor hem opneemt, dan zal Hij Zich over hem ontfermen en zeggen: “Maak hem vrij, hij zal niet sterven. Er is voor hem een losgeld betaald.”
25Dan zal zijn lichaam weer zo gezond worden als dat van een kind, fris en jeugdig.
26En als hij tot God bidt, zal God naar hem luisteren en hem antwoorden. Hij zal vreugde ervaren als hij het gezicht van de Here weer ziet en zijn rechtvaardigheid weer terugkrijgt.
27Tegen zijn vrienden zal hij later zeggen: “Ik had gezondigd, maar God gaf mij niet de straf die ik had verdiend.
28Hij liet mij niet sterven. Ik zal voortaan leven en veel meer van het licht genieten.”
29Ja, God doet vaak zulke dingen met de mens,
30tweemaal, zelfs driemaal zijn ziel terughalen uit de grafkuil, zodat hij het levenslicht kan blijven genieten.
31Let daar goed op, Job. Luister naar wat ik nog meer te zeggen heb.
32Maar als u nu al iets wilt zeggen, ga uw gang. Want ik zou zo graag willen dat uw onschuld wordt bewezen.
33Maar zo niet, luister dan naar mij. Houdt u stil, terwijl ik u wijsheid leer!’
