1“Me ne mʼani yɛɛ apam sɛ
meremfi akɔnnɔ mu, nhwɛ ababaa.
2Dɛn ne onipa kyɛfa a efi ɔsoro Nyankopɔn nkyɛn?
Dɛn ne nʼagyapade a efi ɔsoro Tumfo no nkyɛn?
3Ɛnyɛ ɔsɛe mma amumɔyɛfo,
atoyerɛnkyɛm mma wɔn a wɔyɛ bɔne ana?
4Onhu mʼakwan
na ɔnkan anammɔn biara a mitu ana?
5“Sɛ manantew wɔ nkontompo mu
anaasɛ matu mmirika adi nnaadaasɛm akyi a,
6ma Onyankopɔn nkari me wɔ nsania papa so
na obehu sɛ me ho nni asɛm;
7sɛ mʼanammɔntu afom ɔkwan,
sɛ me koma adi mʼani akyi,
anaasɛ me nsa ho agu fi a
8ɛno de ma afoforo nni nea madua,
na ma wontutu me nnɔbae ngu.
9“Sɛ ɔbea bi atɔ me koma so,
anaasɛ matɛw me yɔnko bi pon akyi a,
10ɛno de, me yere nyam ɔbarima foforo aduan,
na mmarima afoforo ne no nna.
11Efisɛ anka ɛno na ɛbɛyɛ aniwusɛm
ne bɔne a ɛsɛ sɛ wɔtwe aso wɔ so.
12Ɛyɛ ogya a ɛhyew kodu Ɔsɛe mu;
na ebetumi atutu me nnɔbae ase.
13“Sɛ mabu mʼasomfo mmarima ne mmea ntɛnkyew,
bere a wɔne me nyaa asɛm,
14sɛ Onyankopɔn de si mʼanim a dɛn na mɛyɛ?
Sɛ wɔfrɛ me akontaabu a, mmuae bɛn na mɛma?
15Ɛnyɛ nea ɔbɔɔ me wɔ ɔyafunu mu no na ɔbɔɔ wɔn?
Ɛnyɛ onipa koro no na ɔyɛɛ yɛn baanu wɔ yɛn nanom yafunu mu?
16“Sɛ mamma ahiafo nea wɔn koma pɛ
anaa mama akunafo ani ayɛ wɔn yaw,
17sɛ mabɔ mʼaduan ho atirimɔden a
mamma ayisaa bi,
18nanso efi mmerantebere mu matetew no sɛnea agya bɛyɛ,
na efi ɔyafunu mu, mahwɛ akunafo.
19Sɛ mahu obi a onni adurade na ɔrebrɛ,
anaa ohiani bi a onni atade,
20na sɛ wɔamfi koma mu anhyira me
sɛ mede me nguan ho nwi kaa wɔn hyew,
21sɛ mama me nsa so atia ayisaa bi,
esiane sɛ mewɔ tumi wɔ asennii nti a,
22ɛno de, ma me basa mpan mfi me mmati,
ma emmubu mfi nʼapɔw so.
23Misuroo ɔsɛe a efi Onyankopɔn nkyɛn,
na nʼanuonyam ho suro nti mantumi anyɛ saa nneyɛe no.
24“Sɛ mede me werɛ ahyɛ sikakɔkɔɔ mu
anaasɛ maka akyerɛ sikakɔkɔɔ ankasa se, ‘Wo na wobɔ me ho ban,’
25sɛ masɛpɛw me ho wɔ mʼahode bebrebe nti,
ahode a me nsa aka yi,
26sɛ mahwɛ owia ne ne hyerɛn
anaa ɔsram a ɔnam anuonyam mu,
27ama aka me koma a obiara nnim
na me nsa yɛɛ wɔn atuu de nidi maa wɔn a,
28ɛno de, na eyinom nso bɛyɛ bɔne a wobu ho atɛn,
efisɛ na manni Onyankopɔn a ɔte ɔsoro no nokware.
29“Sɛ mʼani gyee wɔ me tamfo amanehunu nti
anaa mesrew no wɔ ɔhaw a aba ne so nti,
30memmaa mʼano nyɛɛ bɔne
sɛ mɛdome ne nkwa,
31sɛ nnipa a wɔwɔ me fi mu nkaa da sɛ,
‘Hena na Hiob pon so nam mmee no da?’
32Ɔhɔho biara anna abɔnten so da,
efisɛ me pon ano daa hɔ da biara maa akwantufo,
33Makata me bɔne so sɛnea nnipa yɛ
de mʼafɔdi ahyɛ me koma mu
34esiane sɛ misuroo nnipadɔm
ne ahohora a efi mmusua hɔ no nti
na meyɛɛ komm a mamfi adi.
35(“Ao, sɛ anka mewɔ obi a obetie me.
Mede me din ahyɛ mʼanoyi ase, ma Otumfo no mmua me;
ma nea ɔbɔ me kwaadu no nkyerɛw ne sobobɔ.
36Ampa ara, mɛhyɛ wɔ me mmati,
mɛhyɛ sɛ ahenkyɛw.
37Mebu mʼanammɔntu biara ho akontaa akyerɛ no;
mɛkɔ nʼanim sɛ ɔheneba.)
38“Sɛ mʼasase teɛ mu tia me
na nusu fɔw ne nkɔ nyinaa,
39sɛ madi so aba a mintuaa ka
anaasɛ mabu so apaafo no aba mu a,
40ma nsɔe mfifi nsi awi anan mu
na wura mfuw nsi atoko anan mu.”
Hiob nsɛm no asi.
Het laatste verweer
1Daarop vervolgde Job ten slotte:
‘Ik had een overeenkomst gesloten met mijn ogen om nooit naar jonge vrouwen te kijken.
2-3 Ik weet heel goed dat de Almachtige God ons lot in handen heeft. De slechten en goddelozen treft Hij met ellende en rampen.
4Hij ziet alles wat ik doe en telt elke stap die ik zet.
5Als ik zou hebben gelogen en bedrogen,
6laat God mij dan maar in zijn eerlijke weegschaal wegen, dan zal Hij zien dat ik onschuldig ben.
7-8 Als ik van de door God gewezen weg ben afgeweken, als mijn hart begeerte heeft gevoeld voor wat mijn ogen zagen of als ik met mijn handen heb gezondigd, laat iemand anders dan de gewassen die ik heb gezaaid, oogsten en laat alles wat ik heb geplant, met wortel en tak worden uitgeroeid.
9Als ik ooit heb verlangd naar de vrouw van een ander,
10mag mijn vrouw terechtkomen in het huis van een andere man en iemand anders haar nemen.
11Want dat zou een schanddaad zijn, een misdaad die moet worden bestraft.
12Het is een verterend vuur dat een mens in het verderf stort en alles zou uitroeien wat ik heb geplant.
13-14 Hoe zou ik God onder ogen kunnen komen als ik ooit mijn dienaren onrechtvaardig had behandeld? Wat zou ik kunnen zeggen als Hij mij daarnaar zou vragen?
15Want God heeft mij en ook mijn dienaar gemaakt. Hij heeft ons beiden geschapen in de buik van onze moeders.
16Als ik de armen verdriet heb gedaan en weduwen reden tot huilen heb gegeven,
17als ik arme wezen voedsel heb geweigerd
18—ik heb echter altijd wezen in ons huis opgenomen en hen verzorgd als mijn eigen kinderen en ik heb de weduwen altijd geholpen—
19-20 als ik iemand heb zien omkomen van de kou zonder hem kleren of de vacht van een van mijn schapen te geven;
21als ik een wees heb uitgebuit omdat ik dacht dat niemand mij daarop zou betrappen;
22als ik een van deze dingen heb gedaan, mag mijn arm uit zijn gewricht worden getrokken! Laat dan mijn schouder maar worden ontwricht!
23Liever dat dan het oordeel van God af te wachten, want daarvoor ben ik banger dan voor enig ander ding. Want juist vanwege de majesteit van God heb ik al die misdaden nooit begaan.
24Als ik op geld heb vertrouwd,
25als mijn geluk berustte op rijkdom die ik met eigen handen heb verdiend,
26of als ik heb gekeken naar de stralende zon aan de hemel of naar de maan die als een edelsteen langs de hemel voortfonkelt,
27en mijn hart geen weerstand heeft kunnen bieden aan de verleiding om hen stiekem te aanbidden en hen met mijn hand een kus toe te werpen,
28dan zouden deze misdaden ook moeten worden gestraft. Want als ik zulke dingen had gedaan, zou dat betekenen dat ik de God van de hemel heb bedrogen.
29Als ik blij ben geweest over het ongeluk en de tegenslagen van mijn vijand
30—maar het is een feit dat ik nooit heb gezondigd door iemand te vervloeken—
31als een van mijn dienaren ooit honger heeft geleden
32—ik heb echter nooit een vreemde bij de deur weggestuurd, maar altijd iedereen met open armen ontvangen—
33of als ik net als Adam mijn zonden heb proberen te verbergen
34uit angst voor de minachting van het publiek en ik mijn mond heb gehouden en mezelf heb opgesloten, dan ben ik het waard te worden gestraft.
35Ach, was er maar iemand die naar mij wilde luisteren en de zaak van mijn kant wilde bekijken. Kijk, ik onderteken mijn verdediging met mijn handtekening. Laat de Almachtige nu maar eens bewijzen dat ik iets verkeerds heb gedaan en laat Hij maar een oordeel geven over de schriftelijke aanklacht die mijn vijanden tegen mij hebben ingediend.
36Ik zou die op mijn schouders willen nemen en als een kroon opzetten.
37Dan zou ik Hem precies vertellen wat ik heb gedaan en waarom, als een koning zou ik Hem tegemoet treden.
38-39 Als mijn land mij aanklaagt omdat ik de vruchten heb gestolen die het heeft voortgebracht, of als ik het leven van zijn eigenaren heb vergald,
40laten er dan distels op dat land groeien in plaats van tarwe en onkruid in plaats van gerst.’
Met die woorden besloot Job zijn uitvoerige antwoord.
