1Hiob toaa so se,
2“Mʼani agyina asram a atwa mu no,
nna a Onyankopɔn hwɛɛ me so no,
3bere a ne kanea hyerɛn mʼatifi
na mede ne kanea nantewee sum mu no!
4Ao, nna a misii so no,
bere a Onyankopɔn adamfofa a emu yɛ den hyiraa me fi,
5bere a na Otumfo no da so ka me ho
na me mma atwa me ho ahyia no,
6bere a na nufusu mu srade afɔw mʼakwan
na abotan hwiee ngo sɛ nsu maa me no.
7“Bere a na mekɔ kuropɔn pon ano
mekɔtena mʼagua so wɔ ɔmanfo aguabɔbea,
8mmerante hu me a, wogyina nkyɛn
na mpanyimfo sɔre gyina hɔ;
9atitiriw gyae kasa
na wɔde wɔn nsa kata wɔn ano;
10mmapɔmma tɛm dinn,
na wɔn tɛkrɛma ka wɔn dudom.
11Wɔn a wɔte me nka nyinaa ka me ho asɛmpa,
na wɔn a wohu me nyinaa kamfo me,
12efisɛ meboaa ahiafo a wosu pɛɛ mmoa,
ne ayisaa a wonni aboafo.
13Onipa a na ɔrewu no hyiraa me;
na memaa akunafo ani gyee wɔn koma mu.
14Mede trenee furaa sɛ mʼadurade;
atɛntrenee yɛɛ me nkataso ne mʼabotiri.
15Meyɛɛ aniwa maa anifuraefo,
ne anan maa mmubuafo.
16Meyɛɛ ahiafo agya;
na mekaa ahɔho asɛm maa wɔn.
17Mibubuu amumɔyɛfo se
na mihwim wɔn a wodi wɔn nya no fii wɔn anom.
18“Medwenee sɛ, ‘Mewu wɔ mʼankasa me fi mu,
na me nna dɔɔso sɛ nwea.
19Me ntin beduu nsu ano,
na obosu agugu me mman so anadwo mu nyinaa.
20Mʼanuonyam rempa da,
na agyan ayɛ foforo wɔ me nsam daa.’
21“Nnipa hwehwɛɛ sɛ wotie me,
wɔyɛɛ dinn, twɛn mʼafotu.
22Sɛ mekasa wie a wɔnnkasa bio,
efisɛ me nsɛm tɔɔ wɔn asom yiye.
23Wɔtwɛn me sɛnea wɔtwɛn osu a ɛpete,
na wɔmenee me nsɛm sɛ osutɔ bere nsu.
24Sɛ meserew mekyerɛ wɔn a, wɔntaa nnye nni;
mʼanimtew som bo ma wɔn.
25Mebɔɔ kwan maa wɔn na metenaa ase sɛ wɔn hene;
metenaa ase sɛ ɔhene a ɔwɔ nʼasraafo mu;
meyɛɛ sɛ obi a ɔkyekye agyaadwotwafo werɛ.
Job kijkt terug op het verleden
1Job vervolgde:
2‘Och, was het nog maar zoals vroeger, toen God mij beschermde,
3toen Hij de weg voor mij verlichtte en ik veilig door het donker kon lopen.
4Ja, zoals in mijn jongere jaren, toen in mijn huis de vertrouwelijke omgang met God voelbaar was,
5toen de Almachtige nog dicht bij mij was en ik mijn kinderen om mij heen had,
6toen mijn zaken goed liepen en er room in overvloed was en de rots stromen olijfolie voor mij opleverde!
7In die tijd liep ik nog naar de stadspoort en nam daar mijn plaats in tussen de gerespecteerde leiders.
8De jongeren zagen mij en deden een stap opzij en zelfs de ouderen gingen uit eerbied voor mij staan.
9Vooraanstaande mensen zwegen wanneer ik sprak en namen aan wat ik zei.
10Zelfs de hoogste ambtenaren in de stad bewaarden het stilzwijgen.
11Allen luisterden graag naar wat ik zei. Ieder die mij zag, sprak goed van mij.
12Want ik hielp als eerlijke rechter de armen in hun nood en de vaderloze kinderen, die verder niemand hadden om hen te helpen.
13Ik werd gezegend door de stervenden die ik terzijde stond, weduwen maakte ik weer blij.
14Alles wat ik deed, was oprecht en eerlijk, want ik hulde mij in rechtvaardigheid!
15Ik diende als ogen voor de blinde en als voeten voor de verlamde.
16Ik was als een vader voor de armen en ik kwam op voor de rechten van vreemdelingen.
17Ik sloeg de slagtanden van goddeloze onderdrukkers uit en dwong hen hun slachtoffers met rust te laten.
18Ik dacht: “Ik sterf vast en zeker een rustige dood in mijn eigen vertrouwde omgeving, na een lang en goed leven.
19De dauw zal de hele nacht op mijn takken liggen en ze voorzien van water.
20Steeds opnieuw zal men mij lof toezwaaien en steeds weer zal ik nieuwe energie ontvangen om met gemak mijn boog te spannen.”
21Iedereen luisterde naar mij en stelde prijs op mijn advies. Als ik sprak, zweeg iedereen vol verwachting.
22Als ik was uitgesproken, zeiden zij niets meer, want mijn woorden bevredigden hen.
23Zij verlangden naar mijn uitspraken, zoals mensen in de droge tijd naar regen verlangen. Met open mond vingen zij mijn woorden op als waren die een lenteregen.
24Als zij de moed lieten zakken, lachte ik hen toe en dat gaf hun weer nieuwe moed. Mijn opgewektheid betekende veel voor hen.
25Ik gaf richting aan hun leven en trad onder hen op als leider, als een koning die zijn leger bevelen geeft en als iemand die de rouwenden troost.’
