Hiob 21 – AKCB & HTB

Akuapem Twi Contemporary Bible

Hiob 21:1-34

1Na Hiob buae se,

2Muntie me nsɛm no yiye.

Momma eyi nyɛ awerɛkyekye a mode ma me.

3Munnya ntoboase mma me bere a merekasa,

na sɛ mekasa wie a, monkɔ so nni fɛw.

4“Minwiinwii hyɛ onipa ana?

Adɛn nti na ɛsɛ sɛ minya ntoboase?

5Monhwɛ me, na mo ho nnwiriw mo;

momfa mo nsa nkata mo ano.

6Sɛ midwen eyi ho a, mebɔ hu;

na me ho popo.

7Adɛn nti na amumɔyɛfo tena nkwa mu?

Wonyin kyɛ na wɔkɔ so di tumi.

8Wohu wɔn mma a atwa wɔn ho ahyia no nkɔso,

wohu wɔn nenanom.

9Ɔhaw nni wɔn afi mu, na ehu nni hɔ;

Onyankopɔn asotwe mma wɔn so.

10Wɔn anantwinini nnyɛ asaadwe;

na wɔn anantwibere nwo a wɔmpɔn.

11Wɔka wɔn mma bɔ mu te sɛ nguankuw;

na emu mmotafowa no huruhuruw.

12Wɔto nnwom wɔ akasae ne sanku so;

na wɔde atɛntɛbɛn nnyigyei gye wɔn ani.

13Wodi yiye wɔn nkwanna mu

na wɔkɔ ɔdae mu asomdwoe mu.

14Nanso wɔka kyerɛ Onyankopɔn se, ‘Fi yɛn so!

Yɛmpɛ sɛ yehu wʼakwan.

15Hena ne otumfo no a ɛsɛ sɛ yɛsom no?

Sɛ yɛbɔ no mpae a mfaso bɛn na yebenya?’

16Nanso wɔn nkɔso no nni wɔn nsam,

enti metwe me ho fi amumɔyɛfo afotu ho.

17“Nanso mpɛn ahe na wodum amumɔyɛfo kanea?

Mpɛn ahe na amanehunu ba wɔn so,

nea Onyankopɔn fi nʼabufuw mu de ba no?

18Mpɛn ahe na wɔyɛ sɛ sare wɔ mframa ano,

te sɛ ntɛtɛ a mframaden bi apra wɔn?

19Wɔka se, ‘Onyankopɔn kora onipa asotwe so de twɛn ne mma.’

Ɛsɛ sɛ ɔtwe onipa no ankasa aso ma ohu.

20Ma ɔno ankasa ani nhu ne sɛe;

ma Otumfo abufuwhyew no nka nʼani.

21Dɛn na ɛfa wɔn ho fa wɔn abusuafo a woagyaw wɔn akyi no ho

bere a asram a wɔatwa ama no aba awiei no?

22“Obi betumi akyerɛ Onyankopɔn nyansa,

wɔ bere a obu atitiriw mpo atɛn?

23Obi wu wɔ bere a ɔwɔ ahoɔden

ne ho tɔ no na nʼaso mu adwo no,

24na ne nipadua ayɛ frɔmfrɔm,

na hon ahyɛ ne nnompe ma.

25Ɔfoforo nso de ɔkra mu yawdi wu,

a wanka asetena pa anhwɛ da.

26Wosie wɔn nyinaa wɔ mfutuma koro mu,

ma asunson nnunu wɔn nyinaa.

27“Mahu mo adwene,

ɔkwan a mobɛfa so afom me.

28Moka se, ‘Onipa kɛse no fi wɔ he,

ntamadan a omumɔyɛfo no tenaa mu no?’

29So mummmisaa wɔn a wotu kwan no asɛm da?

Wɔn amanneɛbɔ mu nsɛm ho nhiaa mo

30sɛ onipa bɔne nya ne ti didi mu amanehunu da,

na wogye wɔn abufuwhyew da no ana?

31Hena na ɔde ne suban si nʼanim?

Hena na otua no nea wayɛ so ka?

32Wɔsoa no kɔ ɔda mu,

na wɔwɛn nʼaboda.

33Obon mu dɔte yɛ no dɛ;

nnipa nyinaa di nʼakyi,

na dɔm a wontumi nkan wɔn di nʼanim.

34“Enti ɛbɛyɛ dɛn na mode mo nsɛnhunu bɛkyekye me werɛ?

Mo mmuae nyɛ hwee sɛ atoro!”

Het Boek

Job 21:1-34

Jobs reactie op Zofar

1Job antwoordde Zofar:

2-3 ‘Luister nu toch naar mij, dat zou al een hele troost zijn. Je kunt doorgaan met spotten wanneer ik ben uitgesproken.

4Mijn klacht richt zich toch niet tot mensen, maar tot God. Daarom ben ik ook zo ongeduldig.

5Bekijk mij met afschuw en sla je hand verschrikt voor de mond.

6Als ik hier diep over nadenk, word ik er zelf bang van en begin ik te beven.

7Waarom bereiken de goddelozen een hoge leeftijd en wordt hun macht steeds groter?

8Tijdens hun leven zien zij hun kinderen en kleinkinderen opgroeien en volwassen worden.

9In hun huizen is vrede, angst is voor hen een onbekend gevoel en God straft hen niet.

10-13Hun vee is gezond en vruchtbaar, zij hebben veel kinderen die een gelukkig leven leiden en hun kleinkinderen vullen hun tijd met zingen en dansen en musiceren op trommel, citer en fluit. Zij zijn welgesteld en hoeven zichzelf niets te ontzeggen. Zelfs wanneer ze sterven, gebeurt dat in alle rust en vrede.

14En dat alles ondanks het feit dat zij God afwezen en niets te maken wilden hebben met Hem en zijn leefregels.

15“Wat moeten we met de Almachtige God?” zeggen zij. “Waarom zouden wij Hem moeten gehoorzamen? Bidden tot Hem levert ons immers niets op?”

16Jullie zeggen dat zij hun welvaart niet in eigen hand hebben, daarom wil ik ook niets met hun raad en plannen te maken hebben.

17Hoe vaak gaat het licht van de goddelozen niet plotseling uit en treft God hen met rampen en verdriet!

18Zij worden als stro door de wind voortgejaagd, de storm rukt hen weg als kaf van het koren!

19Maar God zal ook hun kinderen straffen! Maar volgens mij moet de man die zondigt, zelf door God worden gestraft en niet zijn kinderen! Laat hij zelf de straf maar voelen!

20Ja, laat hem voor zijn eigen zonde boeten. Laat hem de toorn van de Almachtige maar aan den lijve voelen.

21Want als hij dood is, zal hij nooit meer in staat zijn van zijn gezin te genieten.

22Maar wie kan God, de opperste Rechter, terechtwijzen?

23-24 De een sterft wanneer hij nog gezond is en weldoorvoed een rustig en vredig leven leidt.

25De ander sterft in diepe ellende en armoede, terwijl hij nooit iets goeds heeft gekend.

26Beiden worden in dezelfde aarde begraven en door dezelfde wormen opgegeten.

27Ik weet precies wat jullie nu denken en hoe jullie mij nu onrecht willen aandoen.

28Jullie willen mij gaan vertellen over rijke en goddeloze mensen, die door hun zonden in het verderf werden gestort.

29Maar dan zeg ik: vraag het maar eens aan hen die veel hebben gereisd en zij zullen jullie hun verhalen vertellen.

30-32Dat de goddeloze mens op de onheilsdag wordt gespaard en aan de toorn weet te ontsnappen. Niemand wijst hem in het openbaar op zijn fouten. Niemand zet hem zijn misdaden betaald. En bij zijn graf wordt een erewacht opgesteld.

33Bij zijn begrafenis wordt hij naar de plaats gebracht, waar de zachte aarde hem zal bedekken. Zo gaat het nu altijd, zo ging het voor hem en zo gaat het ook na hem.

34Hoe denken jullie mij dan te kunnen troosten met de onzin die jullie uitkramen. Al jullie antwoorden zijn niets dan leugens!’