1“Abrabɔ afono me;
enti mɛka mʼasɛm a meremfa hwee nsie
na mɛkasa afi me kra yawdi mu.
2Mɛka akyerɛ Onyankopɔn se: Mmu me kumfɔ,
na mmom kyerɛ kwaadu a wobɔ me.
3Ɛyɛ wo fɛ sɛ wohyɛ me so,
de po wo nsa ano adwuma,
na woserew hwɛ amumɔyɛfo nhyehyɛe?
4Wowɔ ɔhonam mu ani ana?
Wuhu ade te sɛ ɔdesani ana?
5Wo nkwanna te sɛ ɔdesani
anaa wo mfe te sɛ onipa hoɔdenfo,
6a enti ɛsɛ sɛ wohwehwɛ me mfomso
na wopɛɛpɛɛ me bɔne mu?
7Ɛwɔ mu, wunim sɛ minni fɔ,
na obiara nso ntumi nnye me mfi wo nsam.
8“Wo nsa na ɛnwenee me na ɛbɔɔ me.
Afei wobɛdan wo ho asɛe me ana?
9Kae sɛ wonwen me sɛ dɔte.
Na wobɛdan me ayɛ me mfutuma bio ana?
10So woanhwie me sɛ nufusu
na woammɔ me toa sɛ srade,
11amfa were ne honam ankata me ho
ankeka nnompe ne ntin antoatoa mu ana?
12Womaa me nkwa, yii ayamye kyerɛɛ me,
na ɔhwɛsie mu wohwɛɛ me honhom so.
13“Nanso eyi na wode siee wo koma mu,
na minim sɛ na eyi wɔ wʼadwene mu.
14Sɛ meyɛɛ bɔne a anka wobɛhwɛ me
na wobɛma me so asotwe.
15Na sɛ midi fɔ a, nnome nka me!
Na sɛ mpo midi bem a, merentumi mma me ti so,
efisɛ aniwu ahyɛ me ma
na mʼamanehunu amene me.
16Na sɛ mema me ti so a, wodɛɛdɛɛ me sɛ gyata,
na bio woda wʼanwonwatumi no adi tia me.
17Wode nnansefo foforo betia me
na woma wʼabufuw ano yɛ den wɔ me so;
wʼasraafo tu ba me so bere biara.
18“Adɛn nti na woma wɔwoo me?
Ɛkaa me nko a anka miwui ansa na ani bi rehu me.
19Sɛ anka mamma nkwa yi mu,
anaasɛ wɔsoaa me fi awotwaa mu de me kɔɔ ɔda mu tee!
20So ɛnkaa kakraa bi na me nna kakraa no to ntwaa ana?
Gyaa me na minya anigye bere tiaa bi
21ansa na makɔ koransan
kusuuyɛ ne sunsuma kabii asase so,
22asase a ɛyɛ anadwo sum kabii,
sum kabii ne sakasaka,
baabi a ɛhɔ hann mpo te sɛ sum.”
1“ข้าเกลียดชีวิตของข้าเสียจริง
ฉะนั้นข้าจะพร่ำบ่นตามอำเภอใจ
จะระบายความขมขื่นในวิญญาณของข้า
2ข้าจะทูลพระเจ้าว่าขออย่าทรงตัดสินว่าข้าพระองค์ผิดเท่านั้น
โปรดบอกด้วยว่าพระองค์ทรงตั้งข้อหาอะไรต่อข้าพระองค์
3ทรงพอพระทัยหรือที่จะบีบคั้นข้าพระองค์
และไม่ไยดีผู้ที่เป็นหัตถกิจของพระองค์
ในขณะที่ทรงยิ้มให้แผนการของคนชั่วร้าย?
4พระองค์ทรงมีพระเนตรอย่างตาของคนหรือ?
พระองค์ทรงเห็นอย่างมนุษย์หรือ?
5วันของพระองค์เหมือนวันของมนุษย์หรือ?
ปีของพระองค์เหมือนปีของมนุษย์หรือ?
6พระองค์จึงต้องค้นหาความผิดของข้าพระองค์
และขุดคุ้ยบาปของข้าพระองค์
7ทั้งๆ ที่ทราบว่าข้าพระองค์ไม่ได้ทำผิด
และไม่มีใครสามารถช่วยข้าพระองค์จากเงื้อมพระหัตถ์ของพระองค์ได้
8“พระหัตถ์ของพระองค์ทรงสร้างและทรงปั้นข้าพระองค์มา
บัดนี้กลับจะทรงทำลายข้าพระองค์หรือ?
9ขอทรงระลึกว่าพระองค์ทรงปั้นข้าพระองค์ขึ้นมาจากดิน
บัดนี้จะทรงเปลี่ยนข้าพระองค์กลับไปเป็นธุลีดินอีกหรือ?
10พระองค์ไม่ได้ทรงเทข้าพระองค์ลงเหมือนเทน้ำนม
และกวนข้าพระองค์เหมือนเนยแข็งหรือ?
11ทรงห่อหุ้มข้าพระองค์ด้วยเนื้อกับหนัง
และทรงถักร้อยข้าพระองค์เข้าด้วยกันโดยกระดูกกับเส้นเอ็นไม่ใช่หรือ?
12พระองค์ประทานชีวิตให้ และทรงสำแดงความกรุณาแก่ข้าพระองค์
และในการจัดเตรียมของพระองค์ ทรงเฝ้าพิทักษ์รักษาจิตวิญญาณของข้าพระองค์
13“แต่นี่คือสิ่งที่พระองค์ซ่อนไว้ในพระทัย
และข้าพระองค์รู้ว่าพระองค์ทรงดำริเช่นนี้
14คือหากข้าพระองค์ทำบาป พระองค์ทรงเฝ้าดูอยู่
และไม่ปล่อยให้ข้าพระองค์ลอยนวลไปได้
15หากข้าพระองค์ทำผิด วิบัติก็เกิดกับข้าพระองค์!
ถึงแม้ข้าพระองค์ไม่ผิด ข้าพระองค์ก็ยังไม่อาจโงหัวขึ้นมาได้
เพราะข้าพระองค์รู้สึกอัปยศอดสูยิ่งนัก
และจมอยู่ใน10:15 หรือและตระหนักถึงห้วงความทุกข์ทรมานของข้าพระองค์
16หากข้าพระองค์เงยหน้าขึ้น พระองค์ก็ทรงย่างเข้าหาเหมือนราชสีห์
และแสดงฤทธิ์อำนาจอันน่าครั่นคร้ามของพระองค์ต่อข้าพระองค์
17พระองค์ทรงเบิกพยานใหม่ๆ มากล่าวหาข้าพระองค์
และกริ้วข้าพระองค์มากยิ่งขึ้น
กองกำลังของพระองค์ถาโถมเข้าใส่ข้าพระองค์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
18“ถ้าเช่นนั้นพระองค์ทรงนำข้าพระองค์ออกมาจากครรภ์มารดาทำไม?
ข้าพระองค์อยากจะตายตั้งแต่ยังไม่มีใครเห็น
19ถ้าเพียงแต่ข้าพระองค์ไม่เคยเกิดมาเป็นตัวเป็นตน
หรือพอออกจากครรภ์มารดาก็ตรงดิ่งไปสู่หลุมฝังศพเลย!
20ชีวิตสั้นๆ ของข้าพระองค์ใกล้จะดับแล้วไม่ใช่หรือ?
ขอทรงหันไปจากข้าพระองค์เถิด เผื่อข้าพระองค์อาจจะมีเวลาชื่นใจสักชั่วขณะหนึ่ง
21ก่อนจะไปสู่ที่ที่ไปแล้วไม่ได้กลับมาอีก
สู่ดินแดนแห่งความหม่นหมองและเงามืดมิด10:21 หรือและเงาแห่งความตายเช่นเดียวกับข้อ 22
22ดินแดนแห่งค่ำคืนอันมืดสนิท
มีแต่เงามืดมิดและความวุ่นวาย
ที่ซึ่งแม้แต่ความสว่างก็ยังเหมือนความมืด”
