Babilonia, Onyankopɔn Atemmu Afoa
1Awurade asɛm baa me nkyɛn se 2“Onipa ba, fa wʼani kyerɛ Yerusalem na kasa tia kronkronbea no. Hyɛ nkɔm tia Israel asase 3na ka kyerɛ no se: ‘Sɛɛ na Awurade se: Me ne wo anya. Mɛtwe mʼafoa afi ne boha mu de ayi atreneefo ne amumɔyɛfo afi mo mu. 4Esiane sɛ merebeyi atreneefo ne amumɔyɛfo afi mo mu nti, mʼafoa befi ne boha mu atia obiara, fi anafo fam kosi atifi fam. 5Afei nnipa nyinaa behu sɛ me Awurade matwe mʼafoa afi ne boha mu na ɛrensan bio.’
6“Enti si apini, onipa ba! Fa koma a abubu ne awerɛhow a ano yɛ den si apini wɔ wɔn anim. 7Na sɛ wobisa wo se, ‘Adɛn nti na woresi apini a?’ Wobɛka se, ‘Ɛyɛ asɛm a ɛreba no nti. Koma biara bɛbotow na nsa biara mu agugow, honhom biara bɛtɔ beraw na kotodwe biara bɛpopo.’ Ɛreba, ɔkwan biara so ɛbɛba, Otumfo Awurade asɛm ni.”
8Awurade asɛm baa me nkyɛn se, 9“Onipa ba, hyɛ nkɔm na ka se, ‘sɛɛ na Awurade se:
“ ‘Afoa bi, afoa bi,
wɔasew ano, atwiw ho,
10wɔasew ano ama akunkumakunkum no,
wɔatwiw ho ma etwa yerɛw yerɛw sɛ anyinam!
“ ‘Ɛsɛ sɛ yɛsɛpɛw yɛn ho wɔ me babarima Yuda ahempema ho ana? Afoa no mfa pema biara a ɛte saa no nyɛ hwee.
11“ ‘Wɔayi afoa no asi hɔ sɛ wontwitwiw ho,
sɛ wɔmfa nsa nkura mu;
wɔasew ano, atwiw ho,
ayɛ no krado ama owudifo no.
12Su na twa adwo, onipa ba,
efisɛ etia me nkurɔfo;
etia Israel mmapɔmma nyinaa.
Wɔagyaa wɔn ama afoa no
aka me nkurɔfo ho.
Enti fa wo nsa gu wo ti so.
13“ ‘Sɔhwɛ bɛba ampa ara. Na sɛ Yuda ahempema a afoa no mfa no nyɛ hwee no nni hɔ a dɛn na wɔbɛyɛ? Otumfo Awurade asɛm ni.’
14“Enti onipa ba, hyɛ nkɔm
na bɔ wo nsam.
Ma afoa no ntwitwa mprenu,
mpo mprɛnsa.
Ɛyɛ akunkumakunkum afoa,
akunkumakunkum kɛse no afoa,
a ɛba wɔn so fi afanan nyinaa.
15Ɛbɛma koma nyinaa abotow
na atɔfo adɔɔso,
mede akunkumakunkum afoa no asisi
wɔn apon nyinaa ano.
Hwɛ! Wɔatono no sɛ entwa yerɛw yerɛw sɛ anyinam,
wɔaso mu ama akunkumakunkum.
16Wo afoa, twa kɔ nifa,
na twa kɔ benkum,
nea wo dade bɛfa biara.
17Me nso, mɛbɔ me nsam,
na mʼabufuwhyew ano bedwo
Me Awurade na makasa no.”
18Awurade asɛm baa me nkyɛn se: 19“Onipa ba, bɔ akwan abien na Babiloniahene afoa no mfa so, na ne abien no nyinaa mfi ase wɔ ɔman koro mu. Fa akwankyerɛde si nkwanta a ɛman kɔ kuropɔn no mu no so. 20Bɔ ɔkwan baako a afoa no bɛfa so ako atia Amonfo Raba ne baako nso a ebetia Yuda ne Yerusalem a wɔabɔ ho ban no. 21Na Babiloniahene begyina akwan abien no nkwanta so ahwehwɛ nkɔmhyɛ, ɔde agyan bɛbɔ ntonto, akɔ abisa wɔ nʼahoni nkyɛn, na wahwɛ mmrɛbo mu. 22Ne nsa nifa mu na ntonto a ɛbɛbɔ Yerusalem no bɛkɔ, na hɔ na wɔbɛhyehyɛ oburuw adwennini, de ama okum kɛse no. Afei wɔde osebɔ bɛma oburuw nnua no so apempem apon no, wɔbɛyɛ mpempe na wɔasisi pampim. 23Ɛbɛyɛ sɛ atoro nkɔm ama wɔn a wɔne no ayɛ apam, nanso ɔbɛkaakae wɔn afɔdi na wafa wɔn nnommum.
24“Enti sɛɛ na Otumfo Awurade se: ‘Esiane sɛ mo saa nkurɔfo yi nam mo atuatew so akae me mo afɔdi, de ada mo bɔne a moyɛ nyinaa adi, sɛ moayɛ eyi nti, wɔbɛfa mo nnommum.
25“ ‘Wo ɔkɔntɔnkye ne Israel hene ba otirimɔdenfo a wo da adu, wo a wʼasotwe bere adu ne mpɔmpɔnso, 26sɛɛ na Otumfo Awurade se: Tu abotiri no, yi ahenkyɛw no. Ɛrenyɛ sɛnea na ɛte kan no: Wɔbɛma nea abrɛ ase no so; nea ama ne ho so nso, wɔabrɛ no ase. 27Ɔsɛe! Ɔsɛe! Mɛyɛ no ɔsɛe! Ɛrensi ne dedaw mu bio kosi sɛ ɔbɛba nea ɛyɛ ne de no nkyɛn, ɔno na mede bɛma no.’
28“Na wo, onipa ba, hyɛ nkɔm ka se, ‘Sɛɛ na Otumfo Awurade ka fa Amonfo ne wɔn ahohorabɔ ho:
“ ‘Afoa bi, afoa bi,
wɔatwe ama akunkumakunkum,
wɔatwiw ho sɛ enni nam
na ɛmpa yerɛw yerɛw sɛ anyinam!
29Atoro anisoadehu
ne nkontompo nkonyaa a ɛfa wo ho akyi no
wɔde bɛto wɔn kɔn mu
amumɔyɛfo a ɛsɛ sɛ wokum wɔn no,
wɔn a wɔn da no adu so,
ne wɔn a wɔn asotwe bere
adu ne mpɔmpɔnso no.
30“ ‘San fa afoa no hyɛ ne boha mu
wɔ faako a wɔbɔɔ wo hɔ
wɔ wo nananom asase so,
mebu wo atɛn.
31Mehwie mʼabufuwhyew agu wo so
na mahome mʼabufuw a ɛyɛ hu atia wo;
Mede wo bɛhyɛ mmarima atirimɔdenfo nsa,
wɔn a wɔwɔ adesɛe ho nyansa.
32Wobɛyɛ nnyansin ama ogya,
wɔbɛka wo mogya agu wɔ wʼasase so,
na wɔrenkae wo bio;
me Awurade na makasa.’ ”
บาบิโลนคือดาบแห่งการพิพากษาของพระเจ้า
1พระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้ามาถึงข้าพเจ้าความว่า 2“บุตรมนุษย์เอ๋ย จงหันหน้าไปยังเยรูซาเล็ม และกล่าวตำหนิสถานนมัสการ จงพยากรณ์แก่ดินแดนอิสราเอล 3และกล่าวแก่ดินแดนนั้นว่า ‘องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้ว่า เราเป็นศัตรูกับเจ้า เราจะชักดาบออกจากฝัก และเอาชีวิตทั้งคนชอบธรรมและคนอธรรมไปจากเจ้า 4เพราะเราจะไม่ไว้ชีวิตทั้งคนชอบธรรมและคนอธรรม เราจะชักดาบออกจากฝักฟาดฟันทุกคนจากเหนือจดใต้ 5แล้วคนทั้งปวงจะรู้ว่าเราผู้เป็นพระยาห์เวห์ได้ชักดาบของเราออกจากฝักและจะไม่เก็บมันเข้าฝักอีก’
6“ฉะนั้นบุตรมนุษย์เอ๋ย! จงคร่ำครวญต่อหน้าพวกเขาด้วยหัวใจที่แตกสลายและด้วยความทุกข์ระทมขมขื่น 7และเมื่อพวกเขาถามว่า ‘เจ้าครวญครางทำไม?’ จงกล่าวว่า ‘เพราะข่าวที่มาถึงทำให้หัวใจทุกดวงฝ่อลง ทุกมือก็อ่อนเปลี้ย วิญญาณทุกดวงหมดแรง ทุกเข่าอ่อนปวกเปียกเหมือนน้ำ’ สิ่งนั้นกำลังจะมาถึงแล้ว! จะเกิดขึ้นอย่างแน่นอน พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตประกาศดังนั้น”
8พระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้ามาถึงข้าพเจ้าว่า 9“บุตรมนุษย์เอ๋ย จงพยากรณ์ว่า ‘องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้ว่า
“ ‘ดาบเล่มหนึ่ง ดาบเล่มหนึ่ง
ลับไว้คมกริบและเปล่งประกายแวววับ
10ลับไว้เพื่อเข่นฆ่า
คมกริบเปล่งประกายดั่งสายฟ้า!
“ ‘ยังจะให้พวกเราชื่นชมยินดีในไม้คทาแห่งยูดาห์ลูกของเราหรือ? ดาบนั้นรังเกียจไม้เช่นนั้นทุกอัน
11“ ‘ดาบถูกลับไว้คมกริบ
กุมไว้มั่นกระชับมือ
ลับให้ขึ้นเงาไว้แล้ว
เตรียมพร้อมอยู่ในมือเพชฌฆาต
12บุตรมนุษย์เอ๋ย จงร้องไห้คร่ำครวญเถิด
เพราะดาบนั้นฟาดฟันประชากรของเรา
มันห้ำหั่นบรรดาเจ้านายของอิสราเอล
พวกเขาตกเป็นเหยื่อคมดาบ
พร้อมกับประชากรของเรา
ฉะนั้นจงตีอกชกตัวตนเอง
13“ ‘การทดสอบจะมาถึงอย่างแน่นอน จะว่าอย่างไรหากคทาแห่งยูดาห์ซึ่งดาบนั้นรังเกียจจะไม่คงอยู่ต่อไป? พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตประกาศดังนั้น’
14“ฉะนั้นบุตรมนุษย์เอ๋ย จงพยากรณ์
จงปรบมือของเจ้า
ให้ดาบนั้นฟาดฟันสองครั้ง
หรือสามครั้ง
มันเป็นดาบเพื่อการเข่นฆ่า
คือเป็นดาบสำหรับการเข่นฆ่าครั้งใหญ่
ฟาดฟันพวกเขาจากรอบทิศ
15หัวใจของเขาจึงฝ่อลงด้วยความกลัว
และผู้คนล้มตายเป็นเบือ
เราได้ตั้งดาบเข่นฆ่า21:15 ในภาษาฮีบรูคำนี้มีความหมายไม่ชัดเจน
ไว้ที่ประตูทุกบาน
ดาบนั้นถูกกวัดแกว่งเปล่งประกายดั่งสายฟ้า
ถูกกุมไว้เพื่อการเข่นฆ่า
16ดาบเอ๋ย จงฟันขวับไปทางขวา
แล้วฟันขวับไปทางซ้าย
ที่ไหนก็ได้ตามแต่คมของเจ้าจะพลิกหันไป
17เราเองก็จะปรบมือด้วย
และโทสะของเราจะเบาบางลง
เราผู้เป็นพระยาห์เวห์ได้ลั่นวาจาไว้”
18พระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้ามาถึงข้าพเจ้าว่า 19“บุตรมนุษย์เอ๋ย จงกาเครื่องหมายบอกทางสองสายไว้บนแผนที่ เพื่อให้ดาบของกษัตริย์ของบาบิโลนติดตามไป ทั้งสองสายเริ่มต้นจากประเทศเดียวกัน ทำป้ายบอกทางไว้ที่ถนนแยกเข้ากรุง 20จงขีดบอกทางสายหนึ่งไว้ให้ดาบมาฟาดฟันเมืองรับบาห์ของชาวอัมโมน และอีกสายหนึ่งไปฟาดฟันยูดาห์กับเยรูซาเล็มซึ่งมีป้อมปราการ 21เพราะกษัตริย์ของบาบิโลนจะหยุดอยู่ที่ทางแพร่ง ทางแยกของถนนสองสาย เขาจะเสี่ยงทายด้วยการเขย่าลูกธนู จะขอคำตอบจากรูปเคารพของเขา จะตรวจดูตับสัตว์เสี่ยงทาย 22สลากของกรุงเยรูซาเล็มอยู่ในมือขวาของเขา เขาจะตั้งเครื่องกระทุ้งกำแพง ออกคำสั่งให้เข่นฆ่า โห่ร้องออกศึก ใช้เครื่องกระทุ้งกำแพงพังประตู ก่อเชิงเทินและสร้างปราการล้อมเมือง 23สำหรับบรรดาผู้ถวายสัตยาบันเป็นพันธมิตรกับเขา จะรู้สึกว่ามันเป็นการเสี่ยงทายจอมปลอม แต่เขาจะทำให้คนเหล่านั้นระลึกถึงความผิดของตน แล้วก็จับคนเหล่านั้นไปเป็นเชลย
24“ฉะนั้นพระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตตรัสว่า ‘เนื่องจากพวกเจ้าทำให้นึกถึงความผิดของเจ้า ที่เจ้าได้ทำการทรยศอย่างโจ่งแจ้ง เปิดเผยบาปของตนออกมาในการกระทำทุกอย่าง เพราะเจ้าได้ทำเช่นนี้ เจ้าจึงจะตกเป็นเชลย
25“ ‘เจ้านายแห่งอิสราเอลผู้ชั่วช้าเลวทรามเอ๋ย กำหนดเวลามาถึงเจ้าแล้ว วาระแห่งโทษทัณฑ์ของเจ้ามาถึงที่สุดแล้ว 26พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตตรัสดังนี้ว่า จงปลดผ้าโพกศีรษะ จงถอดมงกุฎออก มันจะไม่เหมือนเดิมแล้ว ผู้ต่ำต้อยจะได้รับเกียรติ และผู้ทรงเกียรติจะตกต่ำลง 27หายนะ! หายนะ! เราจะทำให้ถึงความหายนะ! จะไม่ได้กลับสู่สภาพดีจนกว่าผู้มีสิทธิโดยชอบธรรมนั้นจะมา ซึ่งเราจะมอบกรรมสิทธิ์ให้แก่ผู้นั้น’
28“บุตรมนุษย์เอ๋ย จงพยากรณ์และกล่าวว่า ‘พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตตรัสเกี่ยวกับชาวอัมโมนและคำสบประมาทของพวกเขาไว้ว่า
“ ‘ดาบเล่มหนึ่ง ดาบเล่มหนึ่ง
ถูกชักออกมาเพื่อการเข่นฆ่า
ลับไว้คมกริบเพื่อคร่าชีวิต
กวัดแกว่งเปล่งประกายดั่งสายฟ้า!
29ทั้งๆ ที่มีนิมิตจอมปลอมเกี่ยวกับเจ้า
และคำทำนายเท็จเรื่องเจ้า
ดาบนั้นก็จ่ออยู่ที่คอของคนชั่ว
ผู้ที่กำลังจะถูกสังหาร
วันของเขามาถึงแล้ว
เวลาแห่งโทษทัณฑ์ของเขามาถึงที่สุดแล้ว
30“ ‘จงเก็บดาบเข้าฝัก
เราจะพิพากษาเจ้า
ในที่ซึ่งเจ้าถูกสร้างขึ้น
ในดินแดนของบรรพบุรุษของเจ้า
31เราจะระบายโทสะลงเหนือเจ้า
เราจะพ่นความเกรี้ยวกราดร้อนแรงใส่เจ้า
เราจะมอบเจ้าไว้ในมือของคนอำมหิต
ผู้ช่ำชองในการทำลายล้าง
32เจ้าจะเป็นเชื้อฟืนให้ไฟ
เลือดของเจ้าจะหลั่งชโลมในดินแดนของเจ้า
จะไม่มีใครจดจำเจ้าอีก
เพราะเราผู้เป็นพระยาห์เวห์ได้ลั่นวาจาไว้’ ”
