1Megyina mʼahwɛe na mawɛn.
Mɛbɔ nsra
na mahwɛ nea ɔbɛka akyerɛ me,
ne mʼanoyi a mede bɛma nkurobɔ yi.
Awurade Mmuae Foforo
2Afei, Awurade buae se,
“Kyerɛw adiyi yi wɔ ɔbopon so
ma mu nna hɔ pefee
na ama ɔkenkanfo ate ase.
3Adiyisɛm no retwɛn nkrabea bi;
ɛka awiei ho asɛm
na ɛbɛba mu.
Ɛwɔ mu sɛ ɛrekyɛ de, nanso twɛn,
ɛrenkyɛ, ɛbɛba mu.
4“Hwɛ, ɔtamfo no ama ne ho so;
nʼapɛde nteɛ,
nanso ɔtreneeni fi gyidi mu benya nkwa.
5Nokware, nsa yi no ma
wayɛ ahantan na onni ahotɔ.
Esiane sɛ ɔyɛ adifudepɛ sɛ ɔda
na ɔte sɛ owu a hwee mmee no nti
ɔfom aman no nyinaa
na ɔfa nnipa no nyinaa nnommum.
6“Nnommumfo yi nyinaa bedi ne ho fɛw aserew no aka se,
“ ‘Nnome nka nea ɔboaboa akorɔnne ano,
na ɔnam apoobɔ so nya ne ho!
Eyi nkɔ so nkosi da bɛn?’
7So wɔn a wode wɔn ka no rensɔre mpofirim ana?
Wɔbɛsɔre ama wo ho apopo,
na wobetwiw afa wo so.
8Esiane sɛ woafow aman bebree nti,
wɔn a wɔaka no bɛfow wo bi.
Efisɛ woahwie nnipa mogya agu;
woasɛe nsase, nkuropɔn ne wɔn a wɔtete mu.
9“Nnome nka nea ɔde akorɔnne kyekyere ne man,
a ɔyɛ ne berebuw wɔ sorɔnsorɔmmea,
sɛnea obeyi ne ho afi ɔsɛe mu.
10Woatu nnipa bebree sɛe ho agyina,
de agu wankasa fi anim ase, de wo nkwa atwa so.
11Abo a ɛhyehyɛ afi afasu mu no bɛteɛ mu,
na ebegyigye wɔ mpuran a wɔahyehyɛ no mu.
12“Nnome nka nea ɔnam mogyahwiegu so kyekyere kuropɔn
na ɔnam awudi so kyekyere kurow.
13Asafo Awurade ahyɛ sɛ,
nnipa no adwumayɛ bɛyɛ ogya a wɔhyew.
Aman no brɛ gu kwa. 14Na Awurade anuonyam ho nimdeɛ bɛhyɛ asase nyinaa ma,
sɛnea nsu hyɛ po ma no.
15“Due! Wo a woma wo mfɛfo nsa,
Wuhwie ma wɔnom kosi sɛ wɔbɛbow,
na afei woahwɛ wɔn adagyaw.
16Worennya anuonyam biara, wʼani bewu.
Afei adu wo so! Nom na wʼadagyaw mu nna hɔ.
Kuruwa a efi Awurade nsa nifa reba wo so,
na aniwu bɛkata wʼanuonyam so.
17Awurukasɛm a wode adi Lebanon no bɛmene wo,
ɔsɛe a wosɛe mmoa nso bɛbɔ wo hu.
Woaka nnipa mogya agu;
woasɛe nsase, nkuropɔn ne nnipa a wɔwɔ mu.
18“Mfaso bɛn na munya fi ahoni a nipa ayɛ mu?
Anaa nsɛsode a ɛkyerɛkyerɛ atoro?
Nea ɔyɛ ohoni no de ne ho to ɔno ankasa nsa ano adwuma so;
na ɔyɛ anyame a wontumi nkasa.
19Nnome nka nea ɔka kyerɛ dua se, ‘Nya nkwa!’
Anaa ɔka kyerɛ ɔbo a enni nkwa se, ‘Nyan!’
Ebetumi ama akwankyerɛ?
Wɔde sika kɔkɔɔ ne dwetɛ adura ho;
nanso ɔhome nni mu.”
20Nanso Awurade wɔ nʼasɔrefi kronkron mu.
Momma asase nyinaa nyɛ komm wɔ nʼanim.
1ข้าพเจ้าจะยืนเฝ้ายาม
และประจำการบนเชิงเทิน
ข้าพเจ้าจะคอยดูว่าพระองค์จะตรัสประการใดแก่ข้าพเจ้า
และข้าพเจ้าจะตอบคำร้องทุกข์นี้อย่างไร2:1 หรือและจะตอบประการใด เมื่อข้าพเจ้าถูกตำหนิ
คำตอบขององค์พระผู้เป็นเจ้า
2แล้วองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสตอบว่า
“จงเขียนสิ่งที่เราเปิดเผยแก่เจ้า
ให้เห็นชัดเจนบนแผ่นจารึก
เพื่อว่าทุกคนที่อ่านจะเข้าใจได้ทันที2:2 หรือผู้นำสารจะได้นำวิ่งไป
3เพราะสิ่งที่เราจะเปิดเผยแก่เจ้านั้นยังรอกำหนดเวลาอยู่
เป็นเรื่องวาระสุดท้าย
และจะพิสูจน์ได้ว่าไม่ใช่เรื่องเท็จ
แม้จะเนิ่นช้าอยู่ ก็จงอดใจรอ
มันจะมาถึงอย่างแน่นอนและจะไม่ล่าช้า2:3 หรือถึงแม้พระองค์จะเนิ่นช้าอยู่ ก็จงอดใจรอ / พระองค์จะมาถึงอย่างแน่นอนและจะไม่ล่าช้า
4“ดูเถิด เขาผยองขึ้น
ความปรารถนาของเขาไม่ถูกทำนองคลองธรรม
แต่คนชอบธรรมจะดำรงชีวิตโดยความเชื่อ2:4 หรือความซื่อสัตย์ของเขา
5อันที่จริงเหล้าองุ่นทรยศเขา
เขาหยิ่งผยองและไม่เคยพักสงบ
เพราะเขาตะกละเหมือนหลุมฝังศพ
และเหมือนความตายซึ่งไม่เคยอิ่ม
เขารวบรวมประชาชาติมาเป็นของตน
และจับชนชาติทั้งปวงมาเป็นเชลย
6“คนเหล่านั้นทั้งหมดจะไม่ร้องยั่วเย้าเขาด้วยคำเยาะเย้ยและคำสบประมาทหรอกหรือว่า
“ ‘วิบัติแก่เขาผู้เอาของที่ขโมยมากองสุมไว้
และทำให้ตนเองร่ำรวยโดยการขู่กรรโชก!
สิ่งนี้จะต้องดำเนินไปอีกนานเพียงใด?’
7เจ้าหนี้ของเจ้าจะไม่ลุกฮือขึ้นในทันทีทันใดหรือ?
เขาจะไม่ตื่นขึ้นและทำให้เจ้าตัวสั่นงันงกหรือ?
เมื่อนั้นเจ้าจะตกเป็นเหยื่อของเขา
8เพราะเจ้าได้ปล้นชิงมาหลายชาติ
ชนชาติที่เหลืออยู่จะปล้นเจ้า
เพราะเจ้าทำให้คนต้องหลั่งเลือด
เจ้าได้ทำลายดินแดนและเมืองต่างๆ ตลอดจนทุกคนในนั้น
9“วิบัติแก่เขาผู้สร้างอาณาจักรของตนด้วยสิ่งที่ได้มาอย่างอยุติธรรม
เพื่อสร้างรังไว้บนที่สูง
เพื่อหนีจากเงื้อมมือแห่งหายนะ!
10เจ้าวางแผนให้หลายชนชาติถูกทำลาย
ก่อความอัปยศแก่เรือนของเจ้าเองและทำให้ชีวิตของตนเองต้องเสียไป
11ก้อนหินที่ผนังจะส่งเสียงร้อง
และไม้ขื่อไม้คานก็จะส่งเสียงสะท้อน
12“วิบัติแก่ผู้สร้างนครด้วยการนองเลือด
และตั้งเมืองด้วยอาชญากรรม!
13พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ได้ทรงตัดสินพระทัยไว้แล้วไม่ใช่หรือว่า
การลงแรงทำงานของชนชาตินั้นก็เป็นเพียงเชื้อไฟ
การตรากตรำจนสิ้นแรงของชนชาติต่างๆ ก็สูญเปล่า?
14เพราะโลกจะเต็มไปด้วยความรู้ถึงพระเกียรติสิริขององค์พระผู้เป็นเจ้า
ดั่งห้วงนํ้าทั้งหลายที่ปกคลุมท้องทะเล
15“วิบัติแก่ผู้ที่ให้เหล้าองุ่นเพื่อนบ้านดื่ม
เทเหล้าจากถุงหนังให้เขาจนเมามาย
เพื่อจะได้จ้องดูร่างเปลือยเปล่าของเขา
16เจ้าจะเต็มไปด้วยความอับอายแทนที่จะได้เกียรติยศ
บัดนี้ถึงคราวของเจ้า! จงดื่มสิ และเจ้าจะถูกเปิดเผยความเปลือยเปล่า2:16 หรือและโซซัดโซเซไป!
ถ้วยจากพระหัตถ์ขวาขององค์พระผู้เป็นเจ้ากำลังเวียนมาถึงเจ้า
แล้วความอัปยศอดสูจะบดบังเกียรติยศของเจ้า
17ความโหดร้ายที่เจ้าทำไว้แก่เลบานอนจะล้มล้างเจ้า
และการที่เจ้าทำลายล้างสัตว์ต่างๆ จะทำให้เจ้าหวาดกลัว
เพราะเจ้าทำให้คนต้องหลั่งเลือด
เจ้าได้ทำลายดินแดนและเมืองต่างๆ ตลอดจนทุกคนในนั้น
18“รูปเคารพมีคุณค่าอะไรในเมื่อมนุษย์เป็นผู้แกะสลักมันขึ้น?
หรือรูปที่สอนความเท็จนั้นมีคุณค่าอะไร?
เพราะผู้ที่สร้างรูปนั้นขึ้นก็วางใจในสิ่งที่ตนสร้าง
เขาสร้างรูปเคารพที่พูดไม่ได้
19วิบัติแก่ผู้ที่กล่าวกับไม้ว่า ‘จงมีชีวิตขึ้นมาเถิด!’
หรือกล่าวแก่หินไร้ชีวิตว่า ‘จงตื่นขึ้นมาเถิด!’
มันจะให้คำแนะนำได้หรือ?
เขาหุ้มมันด้วยทองและเงิน
มันไม่มีลมหายใจ”
20แต่องค์พระผู้เป็นเจ้าประทับในพระวิหารศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์
ให้ทั้งโลกจงเงียบอยู่ต่อหน้าพระองค์
