1Eyi ne asɛm a odiyifo Habakuk nya fii Awurade nkyɛn wɔ anisoadehu mu.
Habakuk Anwiinwii
2Awurade, enkosi da bɛn na memfrɛ nsrɛ mmoa,
nanso wuntie me?
Meteɛ mu frɛ, “Akakabensɛm!”
nanso womma mmegye me.
3Adɛn na woma mehwɛ ntɛnkyew?
Adɛn nti na wotena bɔne ho?
Ɔsɛe ne akakabensɛm da mʼanim,
basabasayɛ ne abɛbrɛsɛ atwa me ho ahyia.
4Enti mmara nyɛ adwuma
na atɛntrenee nni baabiara,
atirimɔdenfo aka atreneefo ahyɛ,
enti wɔkyea atemmu.
Awurade Mmuae
5“Hwɛ aman no,
na wo ho bedwiriw wo!
Merebɛyɛ biribi wɔ wo bere so,
na sɛ wɔka kyerɛ wo a,
worennye nni.
6Merema Babiloniafo asɔre,
ɔman a wɔyɛ atirimɔdenfo ne ntɔkwapɛfo;
wobu fa asase nyinaa so,
na wɔfa tenabea a ɛnyɛ wɔn de.
7Wɔn ho yɛ hu na nnipa suro wɔn;
wɔyɛ wɔn koko so ade,
de pɛ anuonyam ma wɔn ho.
8Wɔn apɔnkɔ ho yɛ hare sen asebɔ,
na wɔn ho yɛ hu sen pataku a ɔnam anadwo,
wɔn apɔnkɔsotefo kɔ wɔn anim mmarima so,
wofi akyirikyiri nsase so,
na wɔbɔ hoo sɛ akorɔma a ɔrekɔkyere aboa.
9Wɔn nyinaa ba sɛ wɔrebɛyɛ basabasayɛ.
Wɔn dɔm pem kɔ wɔn anim te sɛ nweatam so mframa,
na wɔtase nneduafo sɛ nwea.
10Wodi ahene ho fɛw,
wɔka aman sodifo anim,
na wɔtwee nkuropɔn a ɛwɔ bammɔ dennen.
Wosisi dɔte mpie nam so kyekyere atamfo.
11Wɔbɔ hoo te sɛ mframa kɔ wɔn anim.
Afɔdifo a wɔn ahoɔden yɛ wɔn nyame.”
Habakuk Nwiinwii Bio
12Awurade, wunni hɔ fi tete ana?
Me Nyankopɔn, me Kronkronni, wo a wote ase daa.
Wo, Awurade, woapaw wɔn sɛ wommu atɛn;
wo, me Botantim, woahyɛ wɔn sɛ wɔntwe aso.
13Wʼaniwa yɛ kronkron a wuntumi nhwɛ nnebɔne;
wunnyigye nnebɔne so.
Na adɛn nti na wugyigye nnipa akɔntɔnkye so,
na dɛn nti na wayɛ komm wɔ bere a
atirimɔdenfo rememene atreneefo?
14Woama nnipa ayɛ sɛ nsumnam a ɛwɔ po mu,
te sɛ abɔde a ɛwɔ po mu a wonni sodifo.
15Ɔtamfo tirimɔdenfo no de darewa yi wɔn,
ogu nʼasau de buma wɔn,
na afei ɔsɛpɛw ne ho ma nʼani gye.
16Ne saa nti ɔbɔ afɔre ma nʼasau
na wahyew aduhuam ama no,
efisɛ asau yi so na ɔnam nya yiyedi,
na odi nʼakɔnnɔ aduan.
17Enti ɔnkɔ so nni nʼasau mu nam,
na ɔmfa atirimɔden nsɛe aman ana?
Habakuk roept tot God
1Dit is de profetie die God aan Habakuk doorgaf.
2Here, hoelang moet ik nog om hulp roepen zonder dat U het hoort? Ik schreeuw: ‘Help! Geweld!’, maar U doet niets. 3Waarom laat U mij dat onrecht zien en hoe kunt U Zelf al die ellende aanzien? Waar ik ook kijk, overal heersen onderdrukking, geweld, ruzie en onenigheid. 4De wet verliest haar kracht en de rechtspraak is verziekt, want de goddelozen drijven de rechtvaardigen in het nauw en het recht wordt verdraaid.
5De Here antwoordt: ‘Kijk eens naar de volken en verbaas u! Want Ik ga tijdens uw leven iets doen wat u niet zou geloven als het werd verteld. 6Ik ga een nieuwe wereldmacht ten tonele voeren, de Chaldeeën, een wreed, woest volk. Zij trekken de hele wereld door en veroveren andermans woonplaatsen. 7Zij staan bekend als een afschrikwekkend, angstaanjagend volk. Zij bepalen zelf wat recht is en vertrouwen op eigen kracht. 8Hun paarden zijn vlugger dan panters en lopen harder dan een wolf in de schemering. Hun ruiters komen aan in galop, zij komen uit verre landen toeschieten als een arend op zijn prooi.
9Zij komen om geweld te plegen. Hun aanval is als een verzengende oostenwind. Zij verzamelen gevangenen alsof het zand is. 10Zij drijven de spot met koningen en vorsten en lachen om elke vesting. Want de Chaldeeën gooien er gewoon aarde tegenaan en nemen haar in. 11Als een wervelwind gaan zij verder en verdwijnen uit het gezicht, maar hun schuld is groot, want zij maken van hun kracht hun god.’
12Och Here, mijn heilige God, U die eeuwig leeft: zou U met dit alles het plan hebben ons weg te vagen? Natuurlijk niet! Here, onze rots, U besloot de Chaldeeën te laten komen om ons te straffen en terecht te wijzen vanwege onze zonden. 13U, die te reine ogen hebt om kwaad en onrecht te kunnen aanzien, hoe kunt U die verraders toelaten? Waarom doet U niets wanneer die goddeloze volken ons, die rechtvaardiger zijn dan zij, vernietigen? 14Waarom behandelt u de mensen als vissen die gevangen en gedood worden, als kruipende dieren die geen leider hebben om hen te verdedigen tegen de vijand? 15Moeten wij aan hun haken worden opgevist of uit hun netten worden gehaald terwijl zij juichen over hun vangst? 16Dan brengen zij offers aan hun netten en branden er wierook voor. ‘Dit zijn de goden waaraan wij onze vette buit en overvloedige maaltijd te danken hebben!’ zeggen zij. 17Mogen zij maar altijd zo doorgaan? Mogen zij voortdurend andere volken meedogenloos blijven vernietigen?
