Amos 4 – AKCB & HOF

Akuapem Twi Contemporary Bible

Amos 4:1-13

Israel Nsan Nkɔɔ Onyankopɔn Nkyɛn Ɛ

1Muntie asɛm yi, mo Basan “anantwi” a mowɔ Bepɔw Samaria so,

mo mmea a mohyɛ ahiafo so, na moka mmɔborɔfo hyɛ

na moka kyerɛ mo kununom se, “Mommrɛ yɛn nsa!”

2Otumfo Awurade de ne kronkronyɛ aka ntam se,

“Ampa ara bere no bɛba

a wɔde nkaa bɛtwe mo akɔ;

mo mu nea otwa to no, wɔde nsumnam darewa bɛtwe no.

3Mo mu biara bepue akɔ,

na mobɛfa ɔfasu mu ntokuru mu,

na wɔbɛtow mo akyene Harmon fam,”

sɛnea Awurade se ni.

4“Monkɔ Bet-El nkɔyɛ bɔne

na monkɔ Gilgal4.4 Bet-El…Gilgal: Saa nkurow abien yi yɛ nkurow a abakɔsɛm mu wɔde kae Awurade mmoa. Na saa nkurow yi yɛ mmeae a na wɔsom Onyankopɔn wɔ hɔ wɔ Amos bere so. na monkɔyɛ bɔne ara.

Momfa mo afɔrebɔde mmra anɔpa biara,

na momfa mo ntotoso du du mmra mfe abiɛsa biara.

5Monhyew mmɔkaw brodo sɛ aseda afɔre;

Momfa ayɛyɛde a efi mo pɛ mu nhoahoa mo ho,

na momfa ntu mo ho, mo Israelfo,

na eyi ne nea mopɛ sɛ moyɛ,”

sɛnea Otumfo Awurade se ni.

6“Memaa ɔyafunu daa mpan wɔ kuropɔn biara mu

na aduan ho yɛɛ den wɔ nkurow so,

nanso monnsan mmaa me nkyɛn ɛ,”

sɛnea Awurade se ni.

7“Mesan de osu kamee mo,

bere a aka asram abiɛsa na otwabere no adu.

Memaa osu tɔɔ wɔ kurow baako so

na mamma antɔ wɔ kurow foforo so.

Afuw baako nyaa osu

afuw foforo annya bi na hyewee.

8Nnipa totɔɔ ntintan kyinii nkurow so pɛɛ nsu

nanso wɔannya dodow a ɛbɛso wɔn nom,

nanso monnsan mmaa me nkyɛn ɛ,”

sɛnea Awurade se ni.

9“Mpɛn pii no mede nnɔbae yare

ba mo mfikyifuw ne mo bobefuw so.

Mmoadabi sɛee mo borɔdɔma ne mo ngonnua,

nanso monnsan mmaa me nkyɛn ɛ,”

sɛnea Awurade se ni.

10“Mede ɔyaredɔm baa mo so

sɛnea mede yɛɛ Misraimfo no,

mede afoa kunkum mo mmerante

ne apɔnkɔ a mofaa wɔn nnommum

mede mo nsra mu hua a ɛbɔn hyɛn mo hwene mu,

nanso, monnsan mmaa me nkyɛn ɛ,”

sɛnea Awurade se ni.

11“Mituu mo mu bi guu

sɛnea metɔree Sodom ne Gomora ase no.

Moyɛɛ sɛ gyentia a wɔatu afi ogya mu.

Nanso monnsan mmaa me nkyɛn ɛ,”

sɛnea Awurade se ni.

12“Enti afei, Israel, nea mede bɛyɛ wo ni,

na esiane sɛ mede eyi bɛyɛ wo nti,

siesie wo ho, Israel. Hyia wo Nyankopɔn.”

13Nea ɔyɛ mmepɔw na ɔbɔ mframa

na ɔda nʼadwene adi kyerɛ nnipa,

nea ɔma adekyee hann dan sum

na ɔnantew asase sorɔnsorɔmmea so no.

Asafo Awurade Nyankopɔn ne ne din.

Hoffnung für Alle

Amos 4:1-13

Die skrupellosen Frauen von Samaria

1Hört zu, ihr Frauen von Samaria, die ihr wohlgenährt seid wie die Kühe auf den saftigen Weiden von Baschan: Ihr unterdrückt die Hilflosen und knechtet die Armen. Ihr verlangt von euren Männern: »Besorgt uns etwas zu trinken!« 2Gott, der Herr, schwört euch bei seinem heiligen Namen: »Es kommt der Tag, da wird man euch alle wie Fische an Angelhaken davonschleppen! 3Eine nach der anderen schleift man durch die nächstbeste Bresche in der Stadtmauer hinaus und treibt euch in Richtung des Berges Hermon4,3 Wörtlich: Harmon. – Der hebräische Text ist nicht sicher zu deuten.. Darauf könnt ihr euch verlassen!«

Israel bleibt unbelehrbar

4Gott sagt: »Ihr Israeliten, geht ruhig weiterhin zum Heiligtum nach Bethel und sündigt gegen mich! Lauft nur nach Gilgal und ladet noch mehr Schuld auf euch! Bringt doch jeden Morgen eure Opfer dar! Liefert alle drei Tage den zehnten Teil eurer Erträge ab! 5Nehmt Brot aus Sauerteig für eure Dankopfer und lasst den Rauch zu mir aufsteigen! Erzählt es überall, wenn ihr mir freiwillige Gaben darbringt! So habt ihr es doch gern!

6Ich, der Herr, ließ bei euch eine Hungersnot ausbrechen, in euren Städten und Dörfern gab es nichts mehr zu essen. Und doch seid ihr nicht zu mir zurückgekommen!

7Drei Monate vor der Ernte schickte ich euch keinen Regen mehr, den ihr doch so dringend brauchtet. Auf die eine Stadt ließ ich es regnen, auf die andere fiel kein einziger Tropfen. Das eine Feld bekam genug Feuchtigkeit, das andere blieb trocken, und alles verdorrte. 8Wenn es irgendwo noch etwas zu trinken gab, schleppten sich die Einwohner der umliegenden Orte dorthin, dem Verdursten nahe; aber es reichte nicht für so viele. Und doch seid ihr nicht zu mir zurückgekommen!

9Ich, der Herr, habe euer Getreide durch Dürre und Pilzbefall vernichtet; ich ließ eure Gärten und Weinberge vertrocknen, und die Heuschrecken fraßen eure Feigen- und Olivenbäume kahl. Und doch seid ihr nicht zu mir zurückgekommen!

10Ich schickte euch die Pest, wie sie in Ägypten gewütet hat. In den Kriegen trieb ich eure jungen Männer in den Tod, und eure Pferde gab ich dem Feind zur Beute. In euren Feldlagern stank es nach verwesenden Leichen. Und doch seid ihr nicht zu mir zurückgekommen!

11Ich, der Herr, ließ Unheil über euch hereinbrechen wie über Sodom und Gomorra. Nur wenige kamen davon, so wie ein Holzscheit, das gerade noch aus dem Feuer gerissen wird. Und doch seid ihr nicht zu mir zurückgekommen!

12Darum müsst ihr Israeliten jetzt die Folgen tragen – ihr habt keine Wahl. Macht euch bereit, eurem Gott zu begegnen!«

13Ja, Gott ist der Herr, der die Berge formte und den Wind schuf, er lässt die Menschen wissen, was er tun will. Morgengrauen und tiefste Nacht sind sein Werk, er schreitet über die höchsten Gipfel der Berge. »Herr, allmächtiger Gott« – so lautet sein Name!