1 Mose 4 – AKCB & OL

Akuapem Twi Contemporary Bible

1 Mose 4:1-26

Kain Ne Habel Afɔrebɔ

1Adam de ne ho kaa ne yere Hawa ma onyinsɛn, woo abarimaa a wɔfrɛ no Kain. Na ɔkae se, Awurade adaworoma, mawo ɔbabarima. 2Akyiri no, ɔsan woo nʼakyi babarima too no din Habel.

Na Habel bɛyɛɛ oguanhwɛfo, na Kain nso bɛyɛɛ okuafo. 3Nna bi akyi no, Kain de nʼafum nnɔbae bi kɔbɔɔ Awurade afɔre. 4Habel nso de ne nyɛmmoa no mu mmakan a wɔadodɔ srade kɔbɔɔ Onyankopɔn afɔre. Awurade ani sɔɔ Habel afɔrebɔ no. 5Nanso Kain afɔrebɔ no de, nʼani ansɔ. Asɛm no anyɛ Kain dɛ, na ne bo fuwii.

6Awurade bisaa Kain se, “Adɛn nti na wo bo afuw? Adɛn nti na woamuna saa? 7Sɛ woyɛ ade pa a, anka wɔrennye wo nto mu ana? Sɛ wonyɛ ade pa de a, bɔne gyina wo pon ano, ɛrehwehwɛ wo ako atia wo, nanso ɛsɛ sɛ wudi no so.”

Kain Kum Habel

8Da bi Kain ka kyerɛɛ ne nua Habel se, “Ma yɛnkɔ afum.” Bere a wɔwɔ afum hɔ no, Kain tow hyɛɛ ne nua Habel so, kum no.

9Awurade bisaa Kain se, “Wo nua Habel wɔ he?”

Kain buae se, “Minnim. Mɛyɛ dɛn ahu? Me na mehwɛ me nua so ana?”

10Awurade bisaa Kain se, “Dɛn na woayɛ yi? Tie! Wo nua mogya su fi asase so frɛ me. 11Mprempren, wɔadome wo, apam wo afi asase a ebuee nʼano gyee wo nua mogya fii wo nsam no so. 12Sɛ woyɛ asase no so adwuma sɛ dɛn ara a, worennya nnɔbae biara mfi so. Wobɛyɛ ɔkobɔfo, akyinkyin asase so.”

13Kain kae se, “Awurade mʼasotwe boro me so. 14Nnɛ, woapam me afi asase so ne wʼanim. Mɛyɛ ɔkobɔfo akyinkyin asase so na obiara a obenya me no bekum me.”

15Nanso Awurade ka kyerɛɛ no se, “Ɛnte saa koraa! Obiara a obekum Kain no benya Kain asotwe no mpɛn ason.” Afei, Awurade hyɛɛ Kain agyirae bi sɛnea ɛbɛyɛ a, obiara a obehyia no no renkum no. 16Enti Kain guan fii Awurade anim, kɔtenaa Nod asase so wɔ Eden apuei fam.

Anibue Mfiase

17Kain de ne ho kaa ne yere na onyinsɛn, woo ɔbabarima, too no din Henok. Saa bere no, Kain kyekyeree kurow bi de too ne ba Henok. 18Henok woo Irad. Irad woo Mehuyael. Mehuyael woo Metusael. Metusael woo Lamek.

19Lamek waree mmea baanu a wɔn din de Ada ne Sila. 20Ada woo Yabal a nʼasefo yɛ wɔn a wɔte ntamadan mu yɛn mmoa. 21Na Yabal nuabarima din de Yubal a nʼasefo yɛ mmɛnhyɛnfo ne sankubɔfo. 22Sila woo ɔbabarima a wɔfrɛ no Tubal-Kain. Na ɔyɛ kɔbere atomfo ne nnade ahorow nyinaa atomfo agya. Na Tubal-Kain wɔ nuabea bi a ne din de Naama.

23Da bi, Lamek ka kyerɛɛ ne yerenom Ada ne Sila se,

“Muntie me, me yerenom

makum aberante bi a,

ɔtow hyɛɛ me so, piraa me.

24Sɛ Kain so aweretɔ bɛyɛ mpɛn ason a,

ɛno de, me Lamek de, nea obekum me no, nʼasotwe bɛyɛ mpɛn aduɔson ason.”

25Akyiri no, Adam de ne ho kaa ne yere Hawa. Na ɔwoo ɔbabarima bio. Na wɔtoo no din Set kae se, “Onyankopɔn ama me ɔba foforo asi Habel a Kain kum no no anan mu.” 26Set nso woo ɔbabarima na ɔtoo no din Enos.

Saa bere no mu na nnipa fitii ase bɔɔ Awurade din.

O Livro

Génesis 4:1-26

Caim e Abel

1Então Adão juntou-se à sua mulher; ela concebeu e teve um filho, a que chamou Caim (alcançar), porque disse: “Com a ajuda do Senhor alcancei um homem!” 2Depois teve outro filho, Abel.

Abel tornou-se pastor de gado, enquanto Caim trabalhava na terra. 3Quando chegou o tempo da colheita, Caim trouxe ao Senhor uma oferta feita de produtos da terra. 4Abel fez o mesmo, mas com os primogénitos e melhores do seu gado. E o Senhor agradou-se de Abel e da sua oferta; 5mas não de Caim nem da sua oferta. Este, em consequência, ficou muito dececionado e irritado. O seu aspeto alterou-se, por causa do ódio que sentia. 6“Porque é que estás furioso?”, perguntou-lhe o Senhor. “Porque estás assim alterado? 7Se fizeres o bem, serás bem aceite e serás feliz. Se agires mal e não obedeceres, toma atenção, porque o pecado está à espera para poder atacar-te, e o seu desejo é destruir-te. No entanto, está na tua mão poder dominá-lo.”

8Um dia, Caim veio ter com o irmão e sugeriu-lhe que fossem andar pelos campos. Quando iam juntos, Caim atacou-o e matou-o.

9O Senhor perguntou-lhe: “Onde é que está o teu irmão?”

“Não sei”, respondeu Caim. “Será que sou o guarda dele?”

10O Senhor insistiu: “Que foi que lhe fizeste? Porque o sangue do teu irmão clama por mim desde a terra em que foi derramado! 11Por isso, agora viverás como um banido nessa terra manchada com o sangue dele. 12Quando a cultivares, não dará mais o fruto resultante do teu esforço. Daqui em diante andarás sempre errante e fugido.”

13Caim replicou: “É um castigo demasiado pesado para suportar. 14Se me expulsas desta terra que tenho cultivado, fazes de mim um fugitivo e um vagabundo. E qualquer que me encontrar há de querer matar-me!”

15“Não”, respondeu-lhe o Senhor. “Não te matarão. Porque quem o fizesse haveria de ser castigado sete vezes mais do que tu.” E pôs em Caim um sinal identificador, para o impedir de ser morto por quem o encontrasse. 16Assim, Caim se afastou da presença do Senhor, indo estabelecer-se na terra de Node, a oriente do Éden.

17Entretanto, a mulher de Caim concebeu e teve uma criança chamada Enoque. Caim construiu então uma cidade e deu-lhe o nome do seu filho.

18Enoque veio a ser pai de Irade, o qual teve por filho Meujael; este gerou Metusael, que foi pai de Lameque.

19Lameque casou com duas mulheres: Ada e Zila. 20Ada teve um filho por nome Jabal que foi pai de todos os criadores de gado e de todos os nómadas que vivem em tendas. 21O seu irmão chamava-se Jubal, o primeiro músico; o inventor da harpa e da flauta. 22Zila, a outra mulher de Lameque, foi mãe de Tubal-Caim, o primeiro a trabalhar com metal fundido, fazendo obras em bronze e em ferro. Este tinha ainda uma irmã: Naamá.

23Um dia, Lameque disse às suas mulheres:

“Ada e Sila, ouçam-me com atenção!

Ó mulheres de Lameque,

prestem atenção ao que vou dizer!

Eu estou pronto a matar um homem,

um jovem, por me atacar ou ferir.

24Na verdade, quem matar Caim

será castigado sete vezes mais do que ele foi

e quem me matar a mim, para se vingar,

será setenta e sete vezes mais castigado.”

25Adão teve de novo relações com sua mulher e ela teve outro filho a quem chamou Sete. E ela disse: “Deus me deu outro filho em lugar de Abel que Caim havia assassinado.” 26Sete teve um filho a quem chamou Enos.

E foi a partir de então, durante a vida deste, que se começou a invocar o nome do Senhor.