Ɔsɛnkafo 7 – AKCB & CST

Akuapem Twi Contemporary Bible

Ɔsɛnkafo 7:1-29

Nimdeɛ

1Din pa yɛ sen aduhuam papa,

na owuda yɛ sen awoda.

2Eye sɛ obi bɛkɔ ayi ase

sen sɛ ɔbɛkɔ aponto ase,

efisɛ owu yɛ onipa biara nkrabea

na ɛsɛ sɛ ateasefo hyɛ eyi nsow.

3Awerɛhow ye sen ɔserew,

efisɛ anim a ayɛ mmɔbɔmmɔbɔ de koma mu nsiesie pa ba.

4Onyansafo koma wɔ ayi ase,

nanso nkwaseafo koma wɔ ahosɛpɛwfo fi.

5Eye sɛ wobetie onyansafo animka

sen sɛ wobetie nkwaseafo dwom.

6Sɛnea nsɔe turuturuw wɔ ɔsɛn ase no

saa ara na nkwaseafo serew te.

Eyi nso yɛ ahuhude.

7Asisi ma onyansafo dan ɔkwasea,

na kɛtɛasehyɛ sɛe koma.

8Asɛm awiei ye sen ne mfiase,

na ntoboase ye sen ahantan.

9Mma wo koma nsɔre ntɛmntɛm,

na abufuw da nkwaseafo srɛ so.

10Nka se, “Adɛn nti na tete nna no ye sen nnɛ mmere yi?”

Onyansafo mmisa nsɛm sɛɛ.

11Nimdeɛ, ɛyɛ ade pa sɛ agyapade ara pɛ,

so wɔ mfaso ma wɔn a wohu owia.

12Sɛnea nimdeɛ yɛ bammɔ no,

saa ara na sika nso te;

nanso nhumu ho ade a eye ne sɛ:

nea ɔwɔ nimdeɛ no bɔ ne nkwa ho ban.

13Dwene nea Onyankopɔn ayɛ ho:

Hena na obetumi ateɛ

nea wɔama akyea?

14Mmere pa mu, ma wʼani nnye;

nanso mmere bɔne mu, hu sɛ

Onyankopɔn na wayɛ ne nyinaa.

Ɛno nti onipa rentumi nhu

nea ɛbɛto no daakye.

15Me nkwanna a ɛyɛ ahuhude yi mu, mahu nneɛma abien:

Ɔtreneeni a owu wɔ ne trenee mu,

ne omumɔyɛfo a ɔtena ase kyɛ wɔ nʼamumɔyɛ mu.

16Nyɛ wo ho ɔtreneeni ntra so,

na nyɛ wo ho onyansafo mmoro so;

adɛn nti na wosɛe wo ho?

17Nyɛ omumɔyɛfo ntra so,

na nyɛ ɔkwasea nso,

adɛn nti na ɛsɛ sɛ wuwu ansa na wo bere aso.

18Eye sɛ wubeso baako no mu den

nanso nnyaa nea aka no mu.

Onipa a osuro Onyankopɔn no besiw nneyɛe mmoroso nyinaa ano.

19Nimdeɛ ma onyansafo baako tumi bebree

sen kuropɔn mu asodifo du.

20Onipa treneeni biara nni asase so a

ɔyɛ papa na ɔnyɛ bɔne da.

21Mfa nea nnipa ka nyinaa nyɛ asɛm,

anyɛ saa a wobɛte sɛ wo somfo redome wo,

22na wunim wɔ wo koma sɛ

wo nso woadome nkurɔfo mpɛn bebree.

23Mede nimdeɛ asɔ eyinom nyinaa ahwɛ, na mekae se,

“Masi mʼadwene pi sɛ mɛyɛ onyansafo”

nanso na eyi boro me so.

24Sɛnea nimdeɛ te biara,

ɛwɔ akyiri na emu dɔ,

hena na obetumi ahwehwɛ ahu?

25Afei meyɛɛ mʼadwene sɛ mɛte ase,

ayɛ nhwehwɛmu na mapɛɛpɛɛ nimdeɛ ne sɛnea nneɛma nhyehyɛe te

na mate amumɔyɛ mu agyimisɛm ase,

ne nkwaseasɛm mu adammɔsɛm nso.

26Mahu nea ɛyɛ nwene sen owu;

ɔbea a ɔyɛ afiri;

ne koma yɛ nnaadaa

na ne nsa yɛ mpokyerɛ.

Onipa a ɔsɔ Onyankopɔn ani no renkɔ ne ho

nanso ɔbɔnefo de ɔbɛtɔ nʼafiri mu.

27Ɔsɛnkafo no se, “Hwɛ eyi ne nea mahwehwɛ ahu:

“Mekekaa nneɛma bobɔɔ so pɛɛ sɛ mihu sɛnea nneɛma nhyehyɛe te,

28mereyɛ nhwehwɛmu,

na minhu hwee no,

mihuu ɔbarima treneeni baako wɔ mmarima apem mu,

nanso manhu ɔbea treneeni biara wɔ wɔn mu.

29Eyi nko ara na mahu:

Onyankopɔn yɛɛ adesamma atreneefo,

nanso nnipa adan wɔn ho hwehwɛ nhyehyɛe foforo.”

Nueva Versión Internacional (Castilian)

Eclesiastés 7:1-29

Nueva escala de valores

1Vale más el buen nombre

que el buen perfume.

Vale más el día en que se muere

que el día en que se nace.

2Vale más ir a un funeral

que a un festival.

Pues la muerte es el fin de todo hombre, y los que viven debieran tenerlo presente.

3Vale más llorar que reír;

pues entristece el rostro,

pero le hace bien al corazón.

4El sabio tiene presente la muerte;

el necio solo piensa en la diversión.

5Vale más reprensión de sabios

que lisonja de necios.

6Pues las carcajadas de los necios son como el crepitar de las espinas bajo la olla. ¡Y también esto es absurdo!

7La extorsión entorpece al sabio,

y el soborno corrompe su corazón.

8Vale más el fin de algo

que su principio.

Vale más la paciencia

que la arrogancia.

9No te dejes llevar por el enojo

que solo abriga el corazón del necio.

10Nunca preguntes por qué todo tiempo pasado fue mejor. No es de sabios hacer tales preguntas.

11Buena es la sabiduría sumada a la heredad, y provechosa para los que viven. 12Puedes ponerte a la sombra de la sabiduría o a la sombra del dinero, pero la sabiduría tiene la ventaja de dar vida a quien la posee.

13Contempla las obras de Dios: ¿quién puede enderezar lo que él ha torcido? 14Cuando te vengan buenos tiempos, disfrútalos; pero, cuando te lleguen los malos, piensa que unos y otros son obra de Dios, y que el hombre nunca sabe con qué habrá de encontrarse después.

15Todo esto he visto durante mi absurda vida: hombres justos a quienes su justicia los destruye, y hombres malvados a quienes su maldad les alarga la vida.

16No seas demasiado justo,

ni tampoco demasiado sabio.

¿Para qué destruirte

a ti mismo?

17No hay que pasarse de malo,

ni portarse como un necio.

¿Para qué morir

antes de tiempo?

18Conviene asirse bien de esto,

sin soltar de la mano aquello.

Quien teme a Dios

saldrá bien en todo.

19Más fortalece la sabiduría al sabio

que diez gobernantes a una ciudad.

20No hay en la tierra nadie tan justo

que haga el bien y nunca peque.

21No prestes atención a todo lo que se dice, y así no oirás cuando tu siervo hable mal de ti, 22aunque bien sabes que muchas veces también tú has hablado mal de otros.

Tras la razón de las cosas

23Todo esto lo examiné muy bien y con sabiduría, pues me dispuse a ser sabio, pero la sabiduría estaba fuera de mi alcance. 24Lejos y demasiado profundo está todo cuanto existe. ¿Quién puede dar con ello?

25Volví entonces mi atención hacia el conocimiento, para investigar e indagar acerca de la sabiduría y la razón de las cosas, y me di cuenta de la insensatez de la maldad y la locura de la necedad. 26Y encontré algo más amargo que la muerte: a la mujer que es una trampa, que por corazón tiene una red y por brazos tiene cadenas. Quien agrada a Dios se librará de ella, pero el pecador caerá en sus redes.

27Y dijo el Maestro: «Mirad lo que he hallado al buscar la razón de las cosas, una por una: 28¡que todavía estoy buscando lo que no he encontrado! Ya he dado con un hombre entre mil, pero entre todas las mujeres aún no he encontrado ninguna. 29Tan solo he hallado lo siguiente: que Dios hizo perfecto al género humano, pero este se ha buscado demasiadas complicaciones».