Ɔsɛnkafo 4 – AKCB & NVI-PT

Akuapem Twi Contemporary Bible

Ɔsɛnkafo 4:1-16

Nhyɛso, Adwumaden, Ankonam

1Bio, mehwɛ mihuu nhyɛso a ɛrekɔ so wɔ owia yi ase:

Mihuu wɔn a wɔredi wɔn nya no nusu

na wonni ɔwerɛkyekyefo biara;

tumi no wɔ wɔn nhyɛsofo no nsam

na wonni ɔwerɛkyekyefo biara.

2Na mekae se: Awufo a

wɔawuwu dedaw no,

ani gye sen ateasefo;

wɔn a wɔda so wɔ nkwa mu no.

3Na nea oye sen baanu yi

ne nea onnya mmae,

nea onnya nhuu bɔne a

wɔyɛ wɔ owia yi ase.

4Na mihuu sɛ adwumayɛ mu ɔbrɛ ne nea onipa tumi yɛ nyinaa nnyinaso ne sɛ nʼani bere ne yɔnko. Eyi nso yɛ ahuhude, mmirika a wotu taa mframa.

5Ɔkwasea bobɔw ne nsa gu ne ho

na ɔsɛe ne ho.

6Nsammua baako a asomdwoe wɔ mu

ye sen nsammua abien a ɔbrɛ bata ho;

ɛte sɛ nea wotaa mframa.

7Afei nso mihuu biribi a ɛnka hwee wɔ owia yi ase:

8Na ɔbarima bi wɔ hɔ a ɔyɛ ankonam;

onni ɔbabarima anaa onuabarima.

Nʼadwumaden amma nʼawie da,

nanso nʼani ansɔ nʼahonya.

Obisaa ne ho se, “Na hena na merebrɛ ama no,

na adɛn nti na mede anigye kame me kra?”

Eyi nso yɛ ahuhude,

ɛyɛ ɔhaw kwa.

9Baanu ye sen ɔbaakofo,

efisɛ wonya wɔn brɛ so mfaso a ɛsɔ ani:

10Sɛ ɔbaako hwe ase a

ne yɔnko betumi aboa no.

Nanso onipa a ɔhwe ase a

onni ɔboafo no, yɛ mmɔbɔ.

11Bio, sɛ baanu da bɔ mu a wɔka wɔn ho hyew.

Na ɛbɛyɛ dɛn na ankonam bɛka ne ho hyew?

12Ɔbaakofo de, wobetumi aka no ahyɛ

nanso baanu tumi pere wɔn ti.

Hama a wɔawɔ no mmɛsa no, wontumi ntetew mu ntɛm.

Nkɔso Yɛ Adehunu

13Ɔbabun nyansafo a odi hia ye sen ɔhene akwakoraa a ɔyɛ ɔkwasea na ontie kɔkɔbɔ bio. 14Ebia na ɔbabun no fi afiase na obedii ade anaasɛ wɔwoo no too ohia mu wɔ adehye abusua mu. 15Mihuu sɛ wɔn a wɔtenaa ase na wɔnantew owia yi ase nyinaa dii ɔbabun no akyi, nea odii ɔhene no ade no. 16Nnipadɔm a wontumi nkan wɔn dii nʼakyi. Nanso nkyirimma no ani annye ne ho. Eyi nso yɛ ahuhude, ɛte sɛ wotaa mframa.

Nova Versão Internacional

Eclesiastes 4:1-16

As Injustiças e os Absurdos da Vida

1De novo olhei e vi toda a opressão que ocorre debaixo do sol:

Vi as lágrimas dos oprimidos,

mas não há quem os console;

o poder está do lado dos seus opressores,

e não há quem os console.

2Por isso considerei os mortos

mais felizes do que os vivos,

pois estes ainda têm que viver!

3No entanto, melhor do que ambos

é aquele que ainda não nasceu,

que não viu o mal que se faz debaixo do sol.

4Descobri que todo trabalho e toda realização surgem da competição que existe entre as pessoas. Mas isso também é absurdo, é correr atrás do vento.

5O tolo cruza os braços

e destrói a própria vida.

6Melhor é ter um punhado com tranquilidade

do que dois punhados à custa de muito esforço

e de correr atrás do vento.

7Descobri ainda outra situação absurda debaixo do sol:

8Havia um homem totalmente solitário;

não tinha filho nem irmão.

Trabalhava sem parar!

Contudo, os seus olhos não se satisfaziam com a sua riqueza.

Ele sequer perguntava:

“Para quem estou trabalhando tanto,

e por que razão deixo de me divertir?”

Isso também é absurdo;

é um trabalho por demais ingrato!

9É melhor ter companhia do que estar sozinho,

porque maior é a recompensa do trabalho de duas pessoas.

10Se um cair,

o amigo pode ajudá-lo a levantar-se.

Mas pobre do homem que cai

e não tem quem o ajude a levantar-se!

11E, se dois dormirem juntos,

vão manter-se aquecidos.

Como, porém, manter-se aquecido sozinho?

12Um homem sozinho pode ser vencido,

mas dois conseguem defender-se.

Um cordão de três dobras não se rompe com facilidade.

A Futilidade do Poder

13Melhor é um jovem pobre e sábio, do que um rei idoso e tolo, que já não aceita repreensão. 14O jovem pode ter saído da prisão e chegado ao trono, ou pode ter nascido pobre no país daquele rei. 15Percebi que, ainda assim, o povo que vivia debaixo do sol seguia o jovem, o sucessor do rei. 16O número dos que aderiram a ele era incontável. A geração seguinte, porém, não ficou satisfeita com o sucessor. Isso também não faz sentido, é correr atrás do vento.