Biribiara Wɔ Ne Bere
1Biribiara wɔ ne bere,
na dwumadi biara a ɛwɔ ɔsoro ase wɔ ne bere.
2Awo wɔ ne bere, na owu wɔ ne bere,
ogu wɔ ne bere na otwa nso wɔ ne bere,
3okum wɔ ne bere na ayaresa wɔ ne bere,
obubu wɔ ne bere, na osi nso wɔ ne bere,
4agyaadwotwa wɔ ne bere, na ɔserew nso wɔ ne bere,
awerɛhow wɔ ne bere na asaw wɔ ne bere,
5abo hwete wɔ ne bere na abo anoboa wɔ ne bere,
atuuyɛ wɔ ne bere na ne ntetewmudi nso wɔ ne bere,
6adehwehwɛ wɔ ne bere na adehwere wɔ ne bere,
adekora wɔ ne bere na adetowgu wɔ ne bere,
7ade mu sunsuane wɔ ne bere na ne pempam wɔ ne bere,
kommyɛ wɔ ne bere na kasa wɔ ne bere,
8ɔdɔ wɔ ne bere na ɔtan wɔ ne bere,
ɔko wɔ ne bere na asomdwoe wɔ ne bere.
9Mfaso bɛn na odwumayɛni nya fi nʼadwumaden mu? 10Mahu adesoa a Onyankopɔn de ato nnipa so. 11Wayɛ biribiara fɛfɛ wɔ ne bere mu. Ɔde nkwa a ɛnsa da ahyɛ nnipa koma mu, nanso wontumi nte nea Onyankopɔn ayɛ fi mfiase kosi awiei no ase. 12Minim sɛ biribiara nni hɔ a eye ma nnipa kyɛn sɛ wobegye wɔn ani na wɔayɛ nea eye bere a wɔte ase. 13Sɛ obiara bedidi na wanom na wanya anigye wɔ ne dwumadi nyinaa mu, eyi ne Onyankopɔn akyɛde. 14Minim sɛ biribiara a Onyankopɔn yɛ no bɛtena hɔ daa, wɔrentumi mfa biribi nka ho na wɔrentumi nyi biribi mfi mu. Onyankopɔn yɛ eyi sɛnea nnipa de nidi bɛma no.
15Biribiara a ɛwɔ hɔ nnɛ no, aba pɛn,
na nea ɛbɛba no nso aba dedaw;
na Onyankopɔn bɛfrɛ nea asi dedaw no ama akontaabu.
16Na mihuu biribi foforo wɔ owia yi ase sɛ:
Amumɔyɛsɛm wɔ nea atemmu wɔ,
atɛntreneebea no, amumɔyɛsɛm wɔ hɔ.
17Medwenee wɔ me koma mu se,
“Onyankopɔn bebu
atreneefo ne amumɔyɛfo nyinaa atɛn,
efisɛ adwuma biara benya ne bere,
nneyɛe biara ne ne bere.”
18Afei medwenee se, “Nnipa de, Onyankopɔn sɔ wɔn hwɛ ma wohu sɛ wɔte sɛ mmoa. 19Onipa nkrabea te sɛ mmoa de na ɛda hɔ ma wɔn nyinaa. Sɛnea ɔbaako wu no, saa ara na ɔfoforo nso wu. Wɔn nyinaa wɔ ɔhome baako; onipa nni biribi a ɔde kyɛn aboa. Biribiara yɛ ahuhude. 20Wɔn nyinaa kɔ faako; wɔn nyinaa fi dɔte mu na wɔsan kɔ dɔte mu. 21Hena na onim sɛ onipa honhom foro soro na aboa de sian kɔ asase mu ana?”
22Enti mihuu sɛ biribiara nni hɔ a eye ma onipa kyɛn sɛ nʼani bɛka nʼadwuma ho, efisɛ ɛno ne ne kyɛfa. Na hena na obetumi de no asan aba sɛ ɔmmɛhwɛ nea ebesi ne wu nʼakyi?
Alles op zijn tijd
1Voor alles bestaat een bepaalde tijd: 2een tijd om te worden geboren en een tijd om te sterven, een tijd om te planten en een tijd om te oogsten, 3een tijd om te doden en een tijd om te genezen, een tijd om te verwoesten en een tijd om te herbouwen, 4een tijd om te huilen en een tijd om te lachen, een tijd om te treuren en een tijd om te dansen, 5een tijd om stenen weg te gooien en een tijd om stenen bij elkaar te zoeken, een tijd om te omhelzen en een tijd om niet te omhelzen, 6een tijd om te vinden en een tijd om te verliezen, een tijd om iets te bewaren en een tijd om iets weg te gooien, 7een tijd om te scheuren en een tijd om te herstellen, een tijd om stil te zijn en een tijd om te spreken, 8een tijd om lief te hebben en een tijd om te haten, een tijd van oorlog en een tijd van vrede.
9Wat bereikt iemand nu werkelijk door hard te werken? 10Ik heb hierover nagedacht met betrekking tot alle soorten werk die God de mensheid heeft gegeven. 11Voor alles wat Hij heeft gemaakt, bestaat een geschikt moment. Ook al heeft God het besef van de eeuwigheid in het hart van de mensen geplant, toch kan de mens al Gods werk, vanaf het eerste begin tot het absolute einde, niet overzien. 12Daarom trek ik de conclusie dat er niets beters voor een mens is dan blij te zijn en plezier in het leven te scheppen, zolang hij kan. 13En daarnaast dat hij zou moeten eten en drinken en zou moeten genieten van alle vruchten van zijn werk, omdat dat alles een geschenk van God is.
14En ik weet dat alles wat God doet, onherroepelijk is, er kan niets aan worden toegevoegd of van worden afgedaan, God heeft daarbij voor ogen dat de mens ontzag moet hebben voor de Almachtige God. 15Wat er nu is, was er lang geleden ook al, en wat nog gaat gebeuren, is al eerder gebeurd. Wat in het verre verleden gebeurde en toen verdween, brengt God weer terug.
16Verder merkte ik dat overal op aarde de misdaad zich onder het oog van de justitie afspeelt en dat zelfs de rechtbanken corrupt zijn. 17Ik zei bij mijzelf: ‘God zal op het juiste moment alles wat de mens doet, beoordelen, zowel het goede als het kwade.’ 18En toen besefte ik dat God de wereld haar zondige gang laat gaan om de mensheid op de proef te stellen en de mensen te laten zien dat zij in feite niets beter zijn dan de dieren. 19Want mensen en dieren ademen allebei dezelfde lucht in en sterven ook allebei. De mensheid heeft in feite dus niets vóór op de dierenwereld, wat zinloos eigenlijk! 20Zij gaan allemaal naar dezelfde plaats, het stof waaruit zij kwamen en waarnaar zij ook weer moeten terugkeren. 21Want wie kan bewijzen dat de geest van de mensen opstijgt en de geest van de dieren neerdaalt in het stof? 22Op die manier kwam ik erachter dat er voor een mens niets beters bestaat dan vreugde te scheppen in zijn werk, want daarom is hij hier. Niemand kan hem van iets laten genieten na zijn dood, daarom moet hij er nú van genieten.
