Biribiara Yɛ Adehuhuw
1Eyinom ne nsɛm a Ɔsɛnkafo, ɔhene Dawid babarima a ɔyɛ ɔhene wɔ Yerusalem se:
2“Ahuhude! Ahuhude!”
Ɔsɛnkafo no na ose.
“Ahuhude mu ahuhude
Biribiara yɛ ahuhude.”
3Dɛn na onipa nya fi nʼadwumayɛ nyinaa mu,
nea okum ne ho yɛ no owia so no?
4Awo ntoatoaso ba na ɛkɔ,
nanso asase tim hɔ daa.
5Owia pue na owia kɔtɔ,
na ɛyɛ ntɛm kɔ nea epue fii hɔ no.
6Mframa bɔ kɔ anafo fam
na ɛdan hwɛ atifi fam;
ekyinkyin kɔ baabiara,
na ɛsan bɔ fa ne kwan so.
7Nsubɔnten nyinaa sen kogu po mu,
nanso po nyɛ ma da.
Faako a nsubɔnten no fi no
hɔ na wɔsan kɔ bio.
8Biribiara yɛ ɔbrɛ
a ɛboro nea obi bɛka so.
Ani nhwɛ ade nwie da
na aso nso ntie nsɛm mma ɛnyɛ mma da.
9Nea aba no bɛba bio,
nea wɔayɛ no, wɔbɛyɛ bio;
ade foforo biara nni owia yi ase.
10Biribi wɔ hɔ a wobetumi aka wɔ ho se:
“Hwɛ! eyi yɛ ade foforo” ana?
Ɛwɔ hɔ dedaw fi tete nteredee;
ɛwɔ hɔ ansa na wɔwoo yɛn.
11Wɔnkae tetefo no,
na wɔn a wonnya nnwoo wɔn no nso,
wɔn a wobedi wɔn akyi no
renkae wɔn.
Nimdeɛ Yɛ Ahuhude
12Me, Ɔsɛnkafo, na meyɛ Israelhene wɔ Yerusalem. 13Mituu me ho sii hɔ sɛ mede nimdeɛ besua ayɛ nhwehwɛmu wɔ biribiara a wɔyɛ no owia yi ase ho. Adesoa duruduru a Onyankopɔn de ato adesamma so! 14Mahu biribiara a wɔyɛ no owia yi ase; ne nyinaa nka hwee, ɛte sɛnea obi tu mmirika taa mframa.
15Nea akyea no wontumi nteɛ;
na nea enni hɔ no wontumi nkan.
16Mekaa wɔ me tirim se, “Hwɛ, manyin na manya nimdeɛ bebree asen obiara a watena Yerusalem ahengua so ansa na merebedi ade. Manya nhumu ne nimdeɛ mu osuahu.” 17Afei meyɛɛ mʼadwene sɛ mɛhwehwɛ na mate nimdeɛ, ne adammɔsɛm ne nkwaseasɛm ase. Nanso mihuu sɛ eyi nso te sɛnea obi tu mmirika taa mframa.
18Nimdeɛ bebree de awerɛhow na ɛba;
nyansa dɔɔso a, awerɛhowdi dɔɔso.
Wijsheid heeft niets te betekenen
1De schrijver van dit boek wordt Prediker genoemd. Hij is koning in Jeruzalem en zoon van David.
2Naar mijn mening is niets van blijvende waarde, alles is zinloos.
3Want wat bereikt een mens met al zijn harde werken hier op aarde? 4Generaties gaan en generaties komen, maar er verandert niets wezenlijks. 5De zon komt op en gaat onder en haast zich rond de aarde om opnieuw op te gaan. 6De wind blaast vanuit het zuiden en het noorden, hier en daar, steeds wisselend van kracht en richting, zonder ooit een doel te bereiken. 7De rivieren monden uit in de zee, maar de zee raakt nooit vol. Het water keert weer terug naar de rivieren en vloeit weer naar de zee.
8Alles is onuitsprekelijk vermoeiend. Hoeveel wij ook zien, het is nooit genoeg. Hoeveel wij ook horen, tevreden zijn wij nooit. 9De geschiedenis herhaalt zich steeds weer. Niets is werkelijk nieuw, 10alles is al eens gezegd of gedaan. Kunt u iets nieuws aanwijzen? Hoe weet u of het eeuwen geleden ook al niet bestond? 11Wij kunnen niet meer achterhalen wat in vroeger tijden gebeurde en toekomstige generaties zullen zich niet meer herinneren wat wij in onze tijd hebben gedaan.
12Ik, Prediker, was koning van Israël en regeerde vanuit Jeruzalem. 13Ik nam mij voor de zin van alles wat onder de hemel gebeurde, te willen begrijpen. Dat is een vermoeiende bezigheid die God de mens heeft gegeven om hem nederig te maken. 14Alle arbeid is een opeenvolging van zinloosheid, het bouwen van luchtkastelen. 15Wat verkeerd is, kan niet worden goedgepraat en wat niet bestaat, kan niet worden onderzocht, het heeft geen enkel nut na te denken over wat had kunnen gebeuren. 16Ik zei tegen mijzelf: ‘Kijk, ik heb meer onderzocht dan welke andere koning ook die voor mij in Jeruzalem regeerde. Ik ben wijzer en heb meer inzicht.’ 17Daarom deed ik mijn uiterste best wijs te zijn in plaats van dwaas, maar nu realiseer ik mij dat zelfs dát een luchtkasteel is. 18Want hoe wijzer ik werd, des te bezorgder werd ik. Hoe meer iemand weet, des te meer verdriet hij heeft.
