สุภาษิต 26:13-22
คนเกียจคร้านพูดว่า “มีสิงโตอยู่ที่ถนน
มีสิงห์ร้ายเดินไปมาตามท้องถนน!”
ประตูเปิดปิดไปมาที่บานพับฉันใด
คนเกียจคร้านก็พลิกตัวไปมาอยู่บนเตียงฉันนั้น
คนเกียจคร้านแช่มือคาอยู่ในชาม
ขี้เกียจเกินกว่าจะหยิบอาหารใส่ปากตนเอง
คนเกียจคร้านคิดว่าตัวเองฉลาด
กว่าคนเจ็ดคนที่ตอบอย่างมีเหตุมีผล
การแส่เข้าไปกลางวงวิวาทที่ไม่ใช่ธุระของตน
เปรียบเหมือนคนที่กระชากหูสุนัขจรจัด
เหมือนคนบ้าที่กราดยิงลูกศรเพลิง
หรือลูกศรอาบยาพิษ
คนที่โกหกหลอกลวงเพื่อนบ้าน
แล้วแก้ตัวว่า “ฉันล้อเล่นน่ะ!” ก็เป็นเช่นนั้น
เมื่อไม่มีฟืน ไฟก็ดับฉันใด
เมื่อไม่มีการซุบซิบนินทา การทะเลาะวิวาทก็สงบลงฉันนั้น
คนชอบทะเลาะก่อเรื่องวิวาทได้ง่ายดาย
เหมือนถ่านแดงพร้อมลุกเป็นเพลิง และฟืนพร้อมลุกเป็นไฟ
ถ้อยคำซุบซิบนินทาเหมือนอาหารโอชะ
เข้าไปยังส่วนลึกที่สุดของคนเรา